มีเรื่องเล่ามาว่า ตอนสมัยก่อนที่คานธี ยังเรียนอยู่ที่ประเทศอังกฤษมีอาจารย์
ท่านนึง ซึ่งเขาไม่ค่อยชอบคานธีเลย จึงมักจะพูดเสียดสีให้เขาอับอายอยู่ตลอดเวลา
และเขามักจะโดนอาจารย์บางคนดูถูกด้วย เพราะว่าเขาเป็นคนเอเชีย
และยังมีผิวสี จึงทำให้เข้ากับอาจารย์ บางคนไม่ค่อยได้ วันหนึ่ง..คานธีได้ไป
กินข้าวที่โรงอาหาร และเขาก็ได้เดินไปเพื่อที่จะขอนั่งร่วมโต๊ะทานข้าวกับอาจารย์
แต่อาจารย์คนนั้นกลับเอ่ยประโยคขึ้นมาว่า… “คานธีเธอรู้ใช่ไหมว่าหงส์กับหมา
มันกินข้าวด้วยกันไม่ได้นะ” คานธีได้ฟัง และนิ่งไปพักหนึ่ง และเขาก็นึกอะไรขึ้นมา
ได้เขาจึงตอบกลับอาจารย์ไปว่า…“ได้ครับ งั้นผมจะบินไปกินที่อื่นก็ได้ครับ” พร้อมกับ
ถือจานข้าวแล้ว ลุกไปยังอีกโต๊ะหนึ่ง อาจารย์ท่านนั้นรู้สึกโกรธคานธีเป็นอย่างมาก
ที่ตัวเองโดนเปรียบเทียบว่าเป็นหมา เขาจึงคิดวิธีเพื่อจะหาทางเอาคืนคานธีนั่นเอง
ในระหว่างที่อยู่ในชั้นเรียนอาจารย์จึงได้ ตั้งคำถามกับคานธีต่อหน้าเพื่อนๆคนอื่น
ในห้องเพื่อหวังให้คานธีตอบไม่ได้ แล้วต้องอับอายอาจารย์จึงได้ถามคานธีว่า
”ถ้ามีกล่องอยู่ 2 ใบกล่องหนึ่งใส่ความรู้ไว้ และอีกกล่องใส่ความร่ำรวย”เป็นเธอ
เธอจะเลือกกล่องไหนคานธี??คานธี ได้ฟังคำุถามของอารจารย์แล้วจึงตอบ
อาจารย์ไปว่า..“ผมเลือกความร่ำรวยครับ” หลังที่อาจารย์ได้ฟังคำตอบแล้วก็ยิ้มเย้ย
ทันทีพร้อมกับพูดว่า..“ถ้าเป็นอาจารย์นะ จะเลือกเป็นกล่องความรู้”คานธียังนิ่งอยู่…
แล้วก็นึกอะไรขึ้นได้ จึงตอบกลับอาจารย์ ไปอีกว่า…“ใช่ครับเพราะคนเราก็ต้อง อย ากได้ในสิ่งที่ตัวเองไม่มีอยู่แล้วครับ”
เมื่ออาจารย์ฟังคำตอบ แล้วก็ยิ่งโกรธ และโมโหมากกว่าเดิมไปอีกแต่ก็ได้
แค่เก็บไว้ในใจพอวันต่อมา…อาจารย์ตรวจข้อสอบ แต่คานธีกลับทำถูกหมด
ทุกข้ออาจารย์ ไม่รู้จะทำยังไงจึงได้เขียนลง ในกระดาษคำตอบของคานธีว่า “ไอ้งั่ง”
เมื่อคานธี ได้รับกระดาษคำตอบคืนก็ตกใจ กับสิ่งที่อาจารย์คนนั้นทำลงไป
เขานั่งคิด สักพักแล้วก็เดินไปหาอาจารย์พร้อม
กับบอกว่า…“อาจารย์ครับอาจารย์ เซ็นชื่อแล้ว แต่ลืมให้คะแนนผมครับ”
บางครั้งหากเราเป็นผู้ที่ต้องถูกคนอื่น กระทำอยู่ตลอดเวลา การตอบโต้ก็ไม่ใช่
เรื่องแย่เสมอไป แต่เราสามารถเลือกวิธีที่จะตอบโต้ได้โดยไม่ต้องใช้กำลัง
หรือทำให้เกิดเรื่องราวใหญ่โต จงใช้ไหวพริบที่ดี ในการตอบโต้กลับเพื่อ
ให้เขาสำนึกเสีย บ้างมันก็ไม่ได้แย่นะ ก็เหมือนกับ“คนที่ปาโคลนใส่คนอื่น
มือของเขามักจะเปื้อนก่อนเสมอ” ฉันใดก็ฉันนั้น
