เหตุผลที่ การเลิกราบางครั้ง ก็ทำให้ชีวิตได้พบกับคามสุขที่มากขึ้น

เมื่อครั้งนึงตอนนั้น มีรุ่นน้องถามไถ่ว่า แปลกมั้ยที่เลิกกับแฟนแล้ว ไม่รู้สึกเศร้าไม่เสียใจ

แต่กลับรู้สึกสันติ รู้สึกสงบและได้เวลาส่วนตัวคืน ผมถามกลับไปว่า

เพราะเขาไม่สำคัญ หรือยังไงทำไมไม่รู้สึกอะไรเลย น้องได้ตอบว่า

เขาสำคัญมาก แต่รู้สึกว่าต้องปรับเยอะ พอห่างออกมากลับรู้สึกดีซะงั้น

ผมคิดว่าเรื่องนี้น่าสนใจ คำว่าสันติมันเป็นคำที่น่าสนใจ

ในเรื่องนี้ผมเคยคิดว่า คนเราต้องการความสุข และพย าย ามทำทุกอย่าง

เพื่อไขว่คว้า ให้ได้มา แต่พักหลังๆมานี้ได้ลองถามตัวเอง

ให้ลึกลงไปมากขึ้น ว่าสิ่งที่ต้องการอาจไม่ใช่ความสุข

แต่มันน่าจะเป็นความสงบในการใช้ชีวิตมากกว่า ซึ่งบางครั้ง

สองสิ่งนี้มันกลับสวนทางกัน หากเราอย ากได้ความสุข

หรืออย ากเก็บความสุขนั้นไว้กับเรานานๆ เรากลับกระวนกระวายใจ

บนโลกนี้มีมาย าคติมากมาย ที่พูดซ้ำๆ จนเราเชื่อว่ามันคือความจริง

ความสัมพันธ์ที่ไม่เลิกรา ก็เป็นสิ่งนึงในจำนวน เรื่องเหล่านั้น

หรือความเชื่อว่า การเลิกคือเรื่องแย่ ก็อาจลวงให้ทั้งสองฝ่าย

พย าย ามประคับประคอง ความสัมพันธ์ที่ไม่ส่งผลดี ให้อยู่ไปเรื่อยๆ

เราอาจเชื่อว่าความสุขคือการอยู่ด้วยกัน แน่นอนล่ะหากทุกอย่าง

มันราบรื่นคำกล่าวที่ว่าก็ย่อมเป็นจริงแหละ แต่หากไม่เป็นอย่างนั้น

คำกล่าวนี้ก็ใช่ว่าจะเป็นสัจธรรมสำหรับใครๆ นั่นเพราะยิ่งพย าย าม

ประคองความสุขไว้ สิ่งที่เกิดขึ้นตามมา คือการขาดสันติสุขในจิตใจ

แล้วเมื่อทันทีที่ปล่อยวาง จากความเชื่อว่า จะต้องเก็บรักษาความสุข

ในแบบที่คนอื่นเขาบอกกัน ตอนนั้นเรากลับพบว่า หัวใจของเรา

มันสงบมากขึ้นกว่าเดิม เพราะว่าเราไม่เอาใจไปผูกไว้กับเรื่องที่เขาพูดกันว่าดี

และมันไม่ดีสำหรับเรา การเลิกราหรือหย่าร้างนั้น ถ้าเลือกกระทำ

ในช่วงเวลาและเหตุปัจจัย ที่มีเหตุมีผลตอบตัวเองได้เป็นไปได้ว่า

กลับทำให้เรามีความสุข กว่าการจมอยู่กับการพย าย ามความสุข

ที่ว่านั้นจึงเหมือนมีเรื่องที่ซ้อนกันอยู่ คือความสุขที่เรารับรู้ได้จากหัวใจตัวเอง

กับความสุขที่เกิดขึ้นจากค่านิยม หรือความคาดหวังจากผู้อื่น

ที่มองว่าการเลิกราเป็นเรื่องน่าเสียดาย และหลายกรณี

ที่เราพย าย ามรักษาความสุข ที่คนอื่นขีดเส้นให้นั้น

โดยหลงลืมความสุขในใจ ตัวเองไปเมื่อคิดไตร่ตรอง

เรื่องนี้จึงรู้ว่า การเลิกราเป็นเพียงตัวอย่างนึง ของค่านิยม

เรื่องความสุขที่หลายๆคนมักเชื่อว่า หากเป็นเช่นนั้นเช่นนี้

แล้วจะมีความสุขกว่า เช่น รูปลักษณ์ที่ดี ตามรวยความสำเร็จ

ชื่อเสียงฯลฯแน่นอนว่า สิ่งเหล่านี้เป็นองค์ประกอบ ของการมีชีวิตที่ดี

แต่ก็ไม่เสมอไปหรอกนะ หากมันเริ่มล้นเกินจนไป จะเผาไหม้หัวใจ

ไม่ได้บอกว่าเราไม่ควรปราถนาสิ่งเหล่านั้น แค่อย ากชวนตั้งคำถามว่า

ที่เราอย ากได้อย ากมีมันเป็นเพราะหัวใจเรา มีความสุขเมื่อมีสิ่งเหล่านั้น

หรือว่าเพราะคนอื่น เขาเชื่อว่าเมื่อเรามีสิ่งเหล่านั้นแล้ว เราจะมีความสุขแล้ว

เราอย ากมีความสุข หรือเราอย ากให้คนอื่นมองว่า

เรามีความสุขกันล่ะ เอาแบบไหนสองสิ่งนี้คล้ายกันนะ แต่ต่างกันเหลือเกิน

คำถามที่น่าถามตนเองลงไปลึกๆในหัวใจ นั่นคือความสุขที่เราเฝ้ามอง

และไขว่คว้ามันมาหรือพย าย ามรักษาไว้ ไม่ว่าจะเป็นความฝัน การงานความรัก

หรือความสำเร็จถึงที่สุดแล้ว มันนำมาซึ่งความสงบในจิตใจ

หรือเปล่าล่ะหากคำตอบ ของเราคือไม่คิดว่าวันหนึ่ง เราจะพบคำตอบใหม่

ให้กับตัวเองว่าฉันจะลองปล่อยมือจาก ความสุขดูบ้างก็ได้เพื่อ

พบสิ่งที่สำคัญกว่านั่นคือความสงบในจิตใจ บางครั้งเราจำเป็น

ต้องปล่อยมือจากสิ่งที่เราคิดว่ามันเป็นความสุข เพื่อพบกับสันติในใจ

และนั่นแหละคือสิ่งที่ผมได้เรียนรู้ จากคำถามของรุ่นน้องว่า การเลิกราไม่ใช่

เรื่องน่าเศร้าถ้ามันทำให้เรา พบความสงบและความสุขมากว่าเดิม