ขยันมากไป มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่ดีเลย และเรื่องต่อไปนี้
คือ“ค่าโ ง่”จากคนบ้างาน ที่อย ากสอนคนบ้างาน ให้เข้าใจ
เมื่อทุกอย่างมีราคาที่ต้องจ่าย ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ แล้วบางครั้ง
ความสำเร็จก็ต้องแลกด้วยการสูญเสีย บางอย่าง
เมื่อ 39 ปีที่แล้ว
ผมเองได้เริ่มต้นทำงาน กับบริษัทการเงิ น ที่มีขนาดใหญ่
อันดับ 3 ของโลก
เมื่อ 35 ปีที่แล้ว
ผมได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ผมรัก เราสัญญาว่าจะสร้างอนาคตร่วมกัน
เธอคนนั้นจะเป็นคนข้างหลัง เพื่อให้ผมประสบความสำเร็จ
ทางการงาน และในขณะที่การงานของผมก้าวหน้าไปมาก
เมื่อ 29 ปีที่แล้ว
ภรรย าของผม ได้คลอดลูกชายคนแรกให้ผม ขณะที่ผมติดประชุม
ที่ญี่ปุ่นและผมขอโทษเธอผมสัญญากับเธอว่า จะขอเวลาทำงานอีกสักระยะ
เพื่อครอบครัวให้ได้สบายกว่านี้ แล้วผมกลับเมืองไทย
รับขวัญลูกและขอโทษภรรย า ด้วยตำแหน่งงานที่ก้าวหน้า
ฝันของเราใกล้เป็นจริงแล้ว
เมื่อ 24 ปีที่แล้ว
เธอคลอดลูกสาวที่เราเฝ้ารอคอย และผมเองได้เห็นหน้าลูกสาว
เพียงวันเดียวเพราะต้องเดินทางไปประชุมใหญ่ ที่ออสเตรเลีย
ผมบอกกับเธอว่าจะทำงานอีกไม่นาน แล้วเวลาทั้งหมดที่มี
จะเป็นของครอบครัวตลอดไปเพื่อทดแทนเวลาที่ผ่านมา
เมื่อ 13 ปีที่แล้ว
งานของผมได้ก้าวหน้า จนก้าวขึ้นเป็นเบอร์ 2 ในภาคพื้นเอเชียแปซิคฟิค
ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดีมาก แต่ภรรย าผมเธอขอ“หย่า” เพื่อเริ่มชีวิตใหม่
ที่เธอบอกว่าผมไม่เคยให้เธอ แล้วสุดท้ายเธอบอกว่าชีวิตคู่
ไม่ได้ต้องการแค่ทรัพย์สินเ งินทองจนเกินเก็บ แต่ต้องการความอบอุ่น
มั่นใจจากอ้อมกอดคนเป็นสามี เติมเต็มในคืนอ้างว้างมากกว่า
แล้วเธอก็แยกจากไปส่วนลูกปู่และย่าท่านจะดูแลอย่างดี
เมื่อ 10 ปีที่แล้ว
ลูกชายคนโตซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์เพื่อน ประสบอุบัติเหตุ
และเขาได้จากไป ผมบินกลับจากญี่ปุ่นทั้งๆที่มีงานสัมนาสำคัญ
และแม่บอกว่า ลูกชายเกเรเลี้ยงย าก ผมกอดลูกสาวบอกกับเธอว่า
พ่อไม่ดีเองต่อไปพ่อจะให้ทุกอย่างขอเวลาอีกนิดนะ
เมื่อ 7 ปีที่แล้ว
ก่อนแม่สิ้นใจแม่บอกกับผมว่า อย่าเอาแต่ทำงาน
จนลืมว่าลูกต้อง การอ้อมกอดจากพ่อ อย่าปล่อยให้เธอ
รอคอยอย่างตั้งตารอ
เมื่อ 5 ปีที่แล้ว
พ่อจากไปตามแม่ ญาติๆก็พากันพูดคุยโดยที่ผมแอบได้ยินว่า
พ่อตรอมใจที่แม่จากไปกับเรื่องหลานสาว ตามผู้ชายข้างบ้าน
ไปอยู่ทางใต้แกมัวโทษแต่ตัวเองว่า เลี้ยงหลานได้ไม่ดี
ขณะที่ผมก้าวสู่จุดสูงสุดทางการงาน แล้วผมมีทุกอย่าง
ที่ต้องการและสิ่งที่ผมได้มา ไม่มีอะไรได้มาฟรี
เพราะการสูญเสีย บางอย่างแลกกับความสำเร็จ
มันคุ้มค่าจริงหรอ? ต่อไปผมจะกลับไปชดเชย
เวลาที่ผมโกงไปจากครอบครัว และล่าสุด 3 ปีที่แล้ว
หมอบอกว่าผมเป็นโร คซึมเศร้า ต้องกินย าน่าแปลกอยูนะ
ที่ผมมีครบทุกอย่าง แต่กลับอ้างว้าง คนที่รักจริงๆก็ไม่มี
มีแต่คนจ้องจะกอบโกย ไม่มีใครเหมือนพ่อแม่ภรรย า
และลูกๆของผมเลย ตอนนี้ผมเข้าใจสิ่งที่ภรรย าผมบอกแล้ว
ถึงตอนนี้แล้วมันสายไป ไม่มีใครทนรอคอยย าวนาน
ผมยอมแลกทุกอย่างกับการเป็นคน หาเช้ากินค่ำ
พออยู่พอกินแค่ให้ได้อยู่ร่วมกับ ทุกคนสักช่วงชีวิตหนึ่ง
ก็ยังดีใครที่เป็นแบบผมคิดให้ดีนะว่า มันคุ้มหรือเปล่า
“อย่าทำแต่งานจนลืมคนใกล้ตัว อย่าทำงานหนักเกินไป
จนไร้ความสุข ชีวิตเกิดมาเพื่อความสุข ไม่ใช่เพื่อทำงานแค่อย่างเดียว..”
ขอขอบคุณ: มดงานบ้านรอยยิ้ม
