คำโบราณที่เขาว่าไว้ อย่าไว้ใจทางอย่าวางใจคน คงเป็นจริงๆอย่างเขาว่าและ
ยังคงเป็นคำโบราณ ที่ใช้ได้ในทุกยุคทุกสมัย อย่าปรับทุกข์พร่ำเพื่อ
เพราะบางคน ต่อหน้าทำเป็น“รับฟัง”ลับหลังก็นำไป“นินทา”
การเที่ยวบอกความทุกข์ให้ทุกๆ คนได้รับรู้ก็ไม่ต่างอะไรกับการประจานตัวเอง
อย่าป่าวประกาศ“ความทุกข์” ของเราให้ทุกคนฟัง อย่างพร่ำเพื่อ ยิ่งรู้มากยิ่งช้ำใจ
น้ำนิ่งๆในคลองอาจไหลลึก ด้านล่างน้ำใส่ๆ ใช่ว่าจะสะอาด อาจขุ่นอยู่ด้านใต้
ที่แสงส่องไม่ถึงธรรมชาติของ“ตา”มองไม่เห็นถึง“ใจ” ดังนั้น..ธรรมชาติของ“ใจ”คน…
ก็ไม่ควรตัดสินใคร “เพียงสายตา”บางคน…รู้เพียงหน้า ไม่รู้ใจ รู้นิสัย
แต่ไม่เคยเห็นถึง” สันดาน“อย่าปรับทุกข์…“พร่ำเพรื่อ” อย่ารีบเชื่อใจใคร!!
อย่าเที่ยวไปเล่า… “ความลับ”ของเราให้กับทุกคนรู้ คุณทำดีกับคนอื่น..
แต่ใช่ว่าคนอื่นจะดีกับคุณคุณไม่เคย..” นินทาให้ร้ ายใคร“แต่…ใช่ว่าจะไม่มีใคร”
นินทาให้ร้ ายคุณ“ในสังคมที่หวังแต่ผลประโยชน์ อย่าไว้ใจหรือให้ใจใครมากนัก
เรื่องส่วนตัว…อย่าป่าวประกาศให้ใครรู้มาก ถ้าไม่จำเป็น”มิตรแท้“หรือ”ศัตรู
“จะเผยให้เห็นชัดเจนที่สุดตอนที่คุณ”ล้ม “ประสบการณ์จะสอนให้คุณรู้จัก
เลือกคบคนวางตัวและรักษาระยะห่าง บางคนดูใจดี…แต่ไม่เคย“เสียสละ
”บางคนดูแล้งน้ำใจ…แต่มีอะไร “พึ่งได้เสมอ”บางคนดูเหมือน
เหมือนจะช่วยคุณเต็มที่ พย าย ามหยิบยื่นทุกสิ่งที่มีเพื่อช่วยคุณ
บางคนดูเป็นผู้ใหญ่แต่อารมณ์เสียง่าย บางคนดูยังไม่โต แต่คุมกิริย าได้ดี
บางคนดูเก่งแต่ไม่เคยเริ่มต้น อะไรใหม่ บางคนดูไม่เก่ง
แต่ลงมือแล้ว สำเร็จทุกเรื่อง บางคนดูน่าไว้ใจ แต่ไม่มีใจ
บางคนดูไม่น่าไว้ใจ แต่ช่วยเหลือเต็มที่บางคนดูน่ารัก แต่ได้ตลอด
ไม่เคยเสีย บางคนดูไม่น่ารัก แต่ให้ตลอด ไม่เคยได้บางคนดูเป็นมิตร
แต่ความคิดอิจฉาตลอด บางคนดูเป็นภัย แต่ได้ใจทุกที
บางคนดูเหมือนคนจริง แต่พอเอาเข้าจริง ไมใช่อย่างที่เห็น
บางคนดูไม่เอาไหนแต่จริงจังเมื่อไรดูน่าเชื่อถือขึ้นมาทันที
จงจำไว้ว่าทุกสิ่งไม่ใช่อย่างที่ตาเห็นจงให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
