เจ้าของร้านทอง…ใส่ทองเส้นเท่าหนวดกุ้ง แต่ลูกจ้าง…(บางคน)ทั้งหมด ที่มีในชีวิต
ขนมาผูกไว้ที่แขนแขวนที่คอหมด
เจ้าของโชว์รูมรถ…ขับมอไซค์คันเก่า ไปซื้อส้มตำหน้าปากซอย
แต่ลูกจ้าง…(บางคน) จะทำทุกวิถีทาง เพื่อประกาศให้โลกรู้ว่ามีรถหรูขับ
เจ้าของกิจการ…ตื่นตี 5 มาเปิดร้านทำงาน เก็บร้านนอนอีกที 4-5 ทุ่ม
แต่ลูกจ้าง…(บางคน) ตื่น 8 โมงเลิก 5 โมงเย็นบอก…“ลำบาก”
เจ้าของเขียงหมู ขา ยได้วันละหมื่น เก็บทุกบาทอย่างดี ใส่ไว้ตู้เซฟ สิ้นเดือนรีบเอาเข้าแบงค์
แต่ลูกจ้าง…(บางคน) มีเ งินแสนก้อนเดียว ในชีวิตเอามาวางเรียง
ถ่ายรูปโชว์ลงโซเชี่ยลให้โลก(โจร)รู้..ว่ากูมี
เฮียข ายส่งอะไหล่รถทั่วจังหวัด มีกิจการหลายสิบล้าน กินข้าวแกงข้างบ้าน กับกาแฟ 7-11
แต่ลูกจ้าง…(บางคน) ของอาเฮีย ซื้อกาแฟแก้วละสองร้อย เพื่อถ่ายรูปอัพลงเฟส
แล้วมาบ่นกับเฮียว่า…ปลายเดือนไม่มีเงิ นซื้อข้าวกินขอเบิกล่วงหน้า
เศรษฐีร้านขา ยส่ง สอนให้ลูกทุกคน ทำงานหารายได้พิเศษ เพื่อมีเ งินเก็บ ไปซื้อของฟุ่มเฟือย
ที่อย ากได้เอง ถัดไปข้างบ้าน ส่งลูกเรียนกรุงเทพ ลูกบ่นอย ากได้โทรศัพท์ใหม่ รีบรูดบัตรซื้อให้
เจ๊ร้านข ายส่งปลาทะเล ในตลาดแห่งนึง ข ายได้วันเป็นล้าน เจ้าของใส่เสื้อห่านคู่ ตัวไม่ถึงร้อยมาแผง
แต่ลูกจ้าง…(บางคน) ใส่เสื้อแบรนด์ห้างราคาหลักพันมาทำงาน
“อ่า นจบคุณอาจค้านว่า…”
ความสุขคนเรามันไม่เหมือนกันปะว่ะ…?
คนเราหาเงิ นมาแล้ว ไม่ใช้เพื่อให้ตัวเองมีความสุข แล้วจะหาไปทำไม…?
ผมก็จะตอบกลับไปว่า…“รวยแล้ว”จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้ แต่ถ้ายัง“จน”อยู่จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้(ไม่ได้…!)
ผมจุก…เพราะมันจริง ถ้ายังไม่รวย…ไม่มีสิทธิ์ใช้ชีวิตยังไงก็ได้…!!
เพราะสุดท้าย…ความอวดติดหรู จมไม่ลง…มันจะตกเป็นภาระต่อในคนรุ่นหลัง
เหนื่อยหรือยัง ชีวิต…จอมปลอม?ชีวิตที่ต้องสร้างภาพ ถ่ายรูปอัพลงเฟสว่า…ตัวเองหรูว่าตัวเองมี
แต่หารู้ไม่ว่า เบื้องหลังกว่าจะได้มา ต้องเป็นหนี้แค่ไหน
ถ้า.คิดเป็นชีวิตก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นได้ ถ้าคิดไม่เป็น…ก็จงอยู่แบบเดิมต่อไป
ที่มา:TheAmazingLife
