อย่ายึดติดกับสิ่งที่มี เพราะเมื่อวันหนึ่งจากไป มันก็ว่างเปล่า จงอดทนและหมั่นทำความดีต่อไปนะ

ถ้าถึงวันนั้น เมื่อวันที่ฉันได้จากโลกนี้ไป คนที่แค้นฉัน พากันร้องรำทำเพลง

หัวเราะดีใจ..คนที่รักฉัน พากันร้องไห้ระงม

วันที่ฝังร่างของฉัน คนที่แค้นฉัน มองไปที่หลุมศ พ แล้วยิ้มเย้ยฉันที่มุมปาก

คนที่รักฉันได้ แต่เบือนหน้าหนี เพราะไม่อย ากเห็น

ร่างของฉันที่กำลังจะถูกดินกลบไป

หนึ่งปีผ่านไป..ฉันเหลือแต่โครงกระดูก หลุมศ พถูกพายุ ถูกลม ฝนซัดสาด

และคนที่แค้นฉันนานๆ พูดถึงฉันที พูดทีไร เขาก็รู้สึกนึกชิงชัง

ฉันอยู่เนืองๆ ส่วนคนที่รักฉัน ไม่รู้จะบอกความในใจกับผู้ใดก็ได้

แต่ร้องไห้ในค่ำคืนนั้น เมื่อสิบปีให้หลัง..คนที่แค้นฉัน

พอจะจำชื่อฉันได้ แต่แทบจะจำใบหน้าฉันไม่ได้เลย

และคนที่รักฉัน เมื่อไหร่ที่นึกถึงฉัน พวกเขาก็พากันนิ่งเงียบไปสักพัก

หลายสิบปีผ่านไป..ผ่านไปนานมาก หลุมศ พของฉัน

ยังคงถูกลมฝนพายุ ซัดกระหน่ำไม่เคยเปลี่ยน

ส่วนคนที่แค้นฉัน ร่างของเขาก็ถูกฝังลงในป่าช้าเดียวกันกับฉันนี่แหละ

คนที่รักฉัน ก็ถูกฝังไว้ในป่าช้าเดียวกับฉัน ฉันกลายเป็นความว่างเปล่า

ของโลกนี้ หามาทั้งชีวิต แม้แต่ต้นหญ้าเพียงต้นเดียว

ฉันก็เอาติดตัวไปด้วยไม่ได้เลย แม้จะแก่งแย่งช่วงชิงกันไป

เมื่อย ามอนิจจังมาเยือน ทุกสิ่งล้วนว่างเปล่าเสมอ

ควรสั่งสมคุณธรรมความดีไว้บ้าง เมื่อถึงเวลาไป

คนข้างหลังจะได้ระลึกหา ให้เสบียงในภพหน้าไม่ขาดพร่อง

เพราะหากถึงเวลานั้น อย ากทำอะไรก็สายไปเสียแล้ว

ตราบที่เรายังมีลมหายใจอยู่ ชีวิตมันต้องดีขึ้นแน่

ขอให้เราอดทน อยู่ให้ได้ และหมั่นทำแต่ความดีไว้เท่านั้นเอง

ที่มา meokayna