ยุคสมัยนี้ คนส่วนมาก ยอมซื้อ ยอมจ่ายสิ่งของ ที่เกินความจำเป็น
เพื่ออวดกันทั้งนั้น พอได้หน้าแล้ว ก็กลับมานั่งใช้หนี้ ตามระเบียบ
เมื่อ 100 ปี ก่อน คนจีนหนีความย ากจน เป็นกุลี,แบกข้าวสาร,ขา ยน้ำเต้าหู้
ฯลฯคนบ้านเรา ก็ไปดูถูก เขาว่าไอ้เจ็ก แต่ดีที่คนจีนขยัน หนักเอาเบาสู้
อย ากเป็นเจ้าของกิจการ อย า กเป็นพ่อค้า คนไทยชอบสบาย อย ากเป็นเจ้าคน
นายคน รับราชการมียศมีเกียรติ พอมาวันนี้ คนจีน ร่ำรวย เป็นเจ้าของกิจการมากมาย
ส่วนเราเป็นลูกจ้าง เป็นลูกหนี้คนจีน
เมื่อ 50 ปี ก่อน คนอินเดีย คนบังกลาเทศ หนีความย ากจน มาเมืองกรุง
เป็นคนขา ยนมแพะข ายถั่ว เราก็ดูถูกเขา เรียกไอ้บัง แต่คนอินเดียขยัน
เจียมตัว ประหยัดเก็บออม ไม่ยอมเสียเปรียบ วันนี้เขาเป็นเจ้าของกิจการ
มากมาย ส่วนคนบ้านเรา ก็เป็นลูกจ้าง และเป็นลูกหนี้คนอินเดีย
เมื่อ 30 ปีก่อน คนเวียดนามอพยพมา เพราะสงคราม มาเมืองกรุงชลบุรี
เป็นลูกจ้างทำประมงทำนา คนไทยไปดูถูกเขา ว่าไอ้แกว แล้ววันนี้
บ้านเรา โดยเฉพาะทางอีสานภาคตะวันออก คนเวียดนาม เป็นเจ้าของกิจการ
มากมาย แล้วเราล่ะ เป็นลูกจ้างเป็นลูกหนี้เขา
วันนี้คนลาว คนพม่า คนเขมร เข้ามาบ้านเรา เป็นคนรับใช้ในบ้าน พนักงานโรงแรม
เด็กเสิร์ฟร้านอาหาร,คนงานก่อสร้าง เราไปดูถูก เรียกเขาว่าไอ่เขมรไอ่หม่อง
ในอนาคตอีก 20 ปี ข้างหน้า
ชนชาติต่างๆ ที่อพยพเข้ามา ก็คงเป็นเจ้าของกิจการ ส่วนเรา ก็กลับมาเป็น
ลูกจ้างเขา และอาจเป็นลูกหนี้เขาด้วย เหมือนรุ่นพ่อแม่ปู่ย่าตา-ย าย ของพวกเรา
นี่แหละคือคนบ้านเราแท้ๆ ทำไมคนไทย มีความรู้ แต่ไม่สร้างโอกาส ไม่สร้างงาน
ให้มีคุณค่า งานหนักหน่อย ก็ท้อ บ่นเหนื่อย เ งินเดือนน้อย อย ากลาออก
ไม่มองว่าตัวเอง ทำงานคุ้มค่าจ้างหรือเปล่า น่าเป็นห่วงจริงๆ คนไทยรักสนุก
รักสบาย ไม่พึ่งพาตัวเอง ชอบหรูหราชอบอวด ฉิ บหา ยไม่ว่า ขอแค่ได้หน้าก็พอ
แข่งกันอวดรวย แต่มีหนี้ท่วมหัว หลอกตัวเองหน้าชื่นอกตรม เอาใจลูกเกินไป
เลี้ยงลูกไม่รู้จักโต ข ายที่ดิน ปู่ย่าตา-ย ายกิน อย่าให้เป็นอย่างนี้เลยนะ
คนบ้านเรา มีฝีมือมากมาย ทักษะดี ฉลาด มีไหวพริบเอาตัวรอดเก่ง
นำมันออกมาใช้ให้เกิดประโยชน์ดีกว่า
