อยากให้ลูกอ่าน “อย่าบอกรักแม่ ในวันที่สาย อ่านแล้วก็คิดถึงแม่

คนที่ยังมีโอกาส ก็ดูแลแม่ให้ดีที่สุดนะคะ อย่ารู้ตัวเมื่อสาย อย่ารอเคาะโลงเรียกแม่กินข้าวไม่มีประโยชน์

ทำเผื่อคนไม่มีแม่ให้กอดอีกแล้วด้วยนะคะ เมื่อตอนที่คุณเกิด มีผู้หญิงคนหนึ่ง โอบกอดคุณด้วยความรัก

เธอถูกคุณเรียกว่า“แม่” เธอผู้นี้เฝ้าทะนุทะนอมคุณ ดั่งกับไข่ในหิน เฝ้าฟูมฟัก หวังแค่เพียงลูก

มีความสุขกินอิ่มนอนหลับสบาย..จนเมื่อฝาเท้าน้อยๆเริ่มแข็งแกร่งขึ้น พร้อมที่จะก้าว..

แม่ก็ยังประคับประคองอยู่ไม่ห่าง หวังให้เจ้าเรียน มีการศึกษาด้วยการยอมลำบากตรากตรำ

แม้ข้าวในหม้อจะไม่พอกิน แต่ก็ยอมอดเพื่อให้ลูกมีกิน มีใช้มีเงิ นไปศึกษา..หลายครั้งด้วยความเป็นห่วง

แม่จะห้ามไม่ให้ไปโน้นนี่นั้น แต่เสียงตะหวาด ที่ตรอกกลับมาว่า“อย่ามายุ่ง”..

น้ำตาน้อยๆของแม่ เริ่มไหลริน? วันแล้ววันเล่า..แม่ดิ้นรนทำงานกัดฟั นสู้ ส่งเจ้าเรียนจนจบมีการศึกษา..

หลังที่เคยเหยีดตรงเริ่มงุ่มงอลง จนหัวใจน้อยๆของเจ้า เริ่มมี“รัก” โทรถามไถ่ทุกวันเช้าเย็น..เหนื่อยไหมกินข้าวหรือยัง

แต่มีสักครั้งไหมที่ยกสายถามแม่..แม่เหนื่อยไหมกินข้าวหรือยัง” แม้คุณจะกลับบ้านดึกดื่นขนาดไหน

แต่คุณที่ยอมอดตาหลับ ขับตานอน เพื่อรอให้คุณกลับมา ก็คือแม่อีกเช่นเคย

ท่านหวังเพียงแค่..ได้ส่งคุณเข้านอน เหมือนยังเย าว์เช่นนั้น..และอยู่เพื่อรอด้วยความเป็นห่วง

หวังให้คุณรอดปลอดภัย มีชีวิตมากลับมานอนในบ้านหลังเก่าเดิมๆหลังนี้

แต่เมื่อคุณสะย ายปีกขึ้นเองได้ สิ่งที่คุณพบสิ่งที่คุณเห็น ช่างสดใสงดงาม

มีอาหารดีๆกิน มีเสื้อผ้าดีๆใส่ มีเพื่อนมากมายในขณะที่แม่อาจเหลือคุณเพียงแค่คนเดียว

และในวันที่คุณมีน้ำตา เสียใจตกอับ ตกงานแต่แม่ก็ยังเป็นแม่ พร้อมยินดีแบกคุณไว้เสมอ

ไม่ว่าคุณจะโตแค่ไหนก็ตาม เธอไม่เคยปฎิเสธ ที่จะอุ่มชูดูแลคุณเลย

มีแต่“กลับมาบ้านเราเถอะลูก” เมื่อวันเวลาเปลี่ยนผ่านหูของแม่อาจไม่ได้ยิน

อย่ารำคาญแม่เลย เพราะเมื่อย ามคุณเด็ก แม่ไม่เคยรำคาญ ที่จะตอบคำถาม

ของคุณซ้ำๆเลยนะ อย่ารังเกลียดอะไรท่านเลย หากวันนี้ท่านหลงๆลืมๆ

ถ่ายไม่เป็นที่ เพราะกว่าที่คุณจะมีวันนี้ ท่านทั้งเช็ดทั้งทำความสะอาดก้นคุณมาตั้งกี่หน

มันไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อ หรือภาระเลย หากวันนี้คุณต้องพยุงท่านเดินบ้าง

เพราะกว่าที่คุณจะตั้งไข่ก้าวเดินได้ ท่านเต็มใจที่จะสอนให้คุณก้าว

แม้คุณจะล้มสักกี่ครั้งท่านก็พร้อมพยุง

แม้แต่..ตอนนี้ก็ตามหากคุณทุกข์หรือลำบาก

อ้อมแขนของแม่ อย่าเปิดอ้ารอรับเสมอ คุณเคยหันไปดูผู้หญิงคนนี้บ้างไหม..

วันนี้คุณทำอะไรให้เธอบ้าง..เธอเหนื่อยไหม..เธอหิวไหม..คุณโชคดีแค่ไหน

ที่วันนี้ยังมีแม่อยู่.. ซึ่งต่างจากหลายคน วันแม่เขาไม่มีสิทธิ์ได้เห็นหน้าแม่

ได้กราบตักอุ่นๆของแม่เลยด้วยซ้ำ.. อย่ารอให้ถึงวันนั้น หากวันนี้คุณออกมาทำงานไกลบ้าน

ที่เคยนอน..วันแม่ปีนี้กลับไปหาท่านให้ดีใจอีกสักครั้ง..อย่าคิดว่ายังมีท่าน อยู่ไปเมื่อไรก็ได้ส่งเ งินให้ใช้

หาให้กินเมื่อไรก็ได้.. เพราะหากวันนั้นไม่มาถึง แม่ของคุณรอไม่ไหว..การไปเคาะฝาโรง

ปลุกท่านมากินอาหารที่ชอบ หรือทำบุญมันไม่มีประโยชน์อันใดเลย ทำไมไม่ตอบแทนคุณ

ตอนที่ท่านมีสติรับรู้อยู่ในตอนนี้..กลับบ้านหาแม่เถอะนะ ไม่ต้องกอดท่านแล้ว

บอกรักในวันที่ท่านไม่หายใจ..เพราะท่านไม่สามารถลุกขึ้นมาบอกคุณว่า

พ่อกับแม่ก็รักลูกเช่นกันได้อีกไม่ต้องหาอาหารดีที่สุด แล้ววางไว้หน้ารูปท่าน

แล้วจุดธูปบอกเพราะท่านกินไม่ได้..ไม่ต้องเดินไปเคาะโลง

แล้วบอกว่า ลูกขอโทษเพราะท่านไม่สามารถลุกขึ้นมากอด

แล้วบอกว่าไม่เป็นไรลูก แม่ไม่เคยโกรธลูกเลย ไม่จำเป็นต้องอ่า นบทความ

ซึ้งๆที่ดีที่สุดที่อย ากบอกท่าน ในวันที่กำลังจะเอาเปลวไฟเผาร่างท่าน

เพราะท่านไม่ได้ยินแล้ว.. ไม่จำเป็นต้องเก็บเถ้ากระดูกท่านไว้ในบ้าน

เพียงเพื่อให้ท่านอยู่กับเรา เพราะยังไงก็ไม่อบอุ่นเท่าในวันที่ท่านยังมีชีวิตอยู่..

ทำไมไม่เลือกทำสิ่งดีๆ ในวันที่ท่านมีชีวิตอยู่ เพื่อรับรู้ด้วยความปรารถนาดี

ขอขอบคุณ prapaisee