พ่อแม่นี่..เก่งเนาะไม่มี“ปริญญาสักใบ” แต่ส่งให้ลูกเรียนจน”จบปริญญาได้“
พ่อแม่นี่แกร่งเนาะ” มีกันอยู่สองคน“ แต่”เลี้ยงลูกห้าหกคน“จนเติบโตกว่าท่านได้
พ่อแม่นี่ก็แปลกดี ไม่เคย..มีข้าวของดีๆใช้ แต่มีปัญญาหาเงิ นมาซื้อข้าวของดีๆให้ลูกได้
ทำให้ลูกเข้ากับสังคมได้โดยไม่อายใคร พ่อแม่นี่ก็ตลกดีเนาะไม่เคยได้หยุดพัก
แต่ก็ไม่เคยบ่นท่าน ยอมทนกับความเหนื่อย เพียงเพราะกลัวว่า”เราจะไม่สบาย“
ท่านคือคนที่”เชื่อมั่นในตัวเรา“ แม้ในวันที่เรา”หมดความเชื่อมั่น“ในตัวเอง
เหนื่อยเมื่อไหร่…กลับไปหากำลังใจที่บ้านน๊ะ คนทางนั้น”ไม่เคยดูถูกเรา“
แม้ในวันที่เรา“ดูถูกตัวเอง” พ่อแม่ยอมทานข้าวกับเกลือได้
เพื่อให้ลูกได้ทานกับข้าวดีๆ ถ้าลูกยิ้มได้พ่อแม่ก็อิ่ม
อย่ามองสิ่งที่ท่านทุ่มเทให้เป็น”สิ่งเล็กน้อย“ เพราะมันอาจหมายถึง”
ทั้งหมดที่ท่านทั้งสองมี“ เสื้อเก่าๆพ่อแม่ใส่ได้ แค่เห็นลูกมีข้าวของเครื่องใช้
ไม่รู้ว่าเรานึกถึงพ่อแม่ตอนไหนบ้าง..? แต่สำหรับท่านคงไม่มีเวลาไหนไม่นึกถึงลูก
วันไหน”สำนึกบุญคุณ“ได้ จงรีบกลับไปดูแลท่านทั้งสอง
อย่าบ่นหากท่านทำอะไรไม่ถูกใจ เพราะท่านต้องทนมากกว่าเราเยอะ
ไปเถอะ…กลับไป”กอดท่าน“ ก่อนที่จะถึงวันนั้นวันที่ตัวของท่านเย็น…
จนกอดไม่อุ่นอีกแล้ว…
Cr.ขอบคุณข้อคิดดีๆจาก:อักษร
