บางครั้งการได้เลิกกัน มันไม่ใช่เรื่องเศร้า แต่จะทำให้พบความสุขมากขึ้น(อ่านแล้วจึงเข้าใจ)

มีรุ่นน้องถามไถ่ว่า แปลกไหมที่เลิกกับแฟน แล้วไม่รู้สึกเศร้า กลับรู้สึกสันติ

และได้เวลาส่วนตัวคืนกลับมา ผมถามกลับไปว่า แปลว่าเขาไม่สำคัญเหรอ

น้องตอบว่าเขาสำคัญมาก แต่รู้สึกว่าต้องปรับเยอะ ต้องยอมให้เยอะ

พอห่างออกมา กลับรู้สึกดีผมคิดว่าเรื่องนี้น่าสนใจ และคำที่น่าสนใจมาก

คือคำว่าสันติ ผมเคยคิดว่า คนเราต้องการความสุข และพย าย ามทำทุกวิถีทาง

เพื่อไขว่คว้าให้ได้มา แต่ช่วงหลังมานี้ พอลองถามตัวเองให้ลึกลงไป

สิ่งที่ต้องการอาจไม่ใช่ความสุขเเฮปปี้ แต่น่าจะเป็นความสงบ

peace of mind ซึ่งบางครั้งสองสิ่งนี้สวนทางกัน ยิ่งอย ากได้ความสุข

หรืออย ากเก็บรักษาความสุขไว้ เรากลับกระวนกระวายใจ โลกนี้มีมาย าคติมากมาย

ที่พูดซ้ำๆ จนเราเชื่อว่า มันเป็นความจริง ความสัมพันธ์ที่ไม่เลิกรา

ก็เป็นสิ่งหนึ่งในจำนวนเรื่องเหล่านั้น หรือความเชื่อว่า

การเลิกกันคือเรื่องแย่ ก็อาจลวงให้ทั้งสองฝ่าย

พย าย ามประคับประคองความสัมพันธ์ ที่ไม่ส่งผลดีต่อทั้งคู่ไปเรื่อยๆ

เราอาจเชื่อว่า ความสุขคือการอยู่ด้วยกัน แน่นอนถ้าทุกอย่างราบรื่น

คำกล่าวนี้ย่อมเป็นจริงแน่ แต่ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น คำกล่าวนี้ก็ใช่ว่า

จะเป็นสัจธรรมสำหรับทุกคน เพราะยิ่งพย าย ามประคับประคองความสุขไว้

สิ่งที่เกิดขึ้นตามมา คือภาวะขาดสันติสุขในจิตใจและทันทีที่ปล่อยวาง

จากความเชื่อว่าจะต้องเก็บรักษาความสุข ในแบบที่ผู้คน

เขาบอกกันทันใดนั้น เรากลับพบว่า หัวใจของเรานิ่วสงบมากขึ้น

เพราะไม่เอาใจ ไปผูกไว้กับแบบที่เขาบอกกันว่าดี แต่มันไม่ดี

สำหรับเราการเลิกรา หรือหย่าร้าง หากเลือกกระทำ

ในช่วงเวลาและเหตุปัจจัยที่มีเหตุมีผลตอบตัวเองได้

เป็นไปได้ว่ากลับทำให้เรามีความสุ ขมากกว่าการจมอยู่

กับการพย าย ามแก้ปัญหาไม่รู้จบ ความสุขที่ว่านั้น จึงเหมือนมีเรื่อง

ที่ซ้อนกันอยู่นั่นคือ ความสุขที่เราสัมผัสได้ จากหัวใจตัวเอง

กับความสุขที่เกิดขึ้น จากค่านิยม หรือความคาดหวังจากคนอื่น

ที่มองว่า การเลิกราเป็นเรื่องน่าเสียดาย น่าเสียใจน่าสงสาร

และหลายกรณี ที่เราพย าย ามรักษาความสุข

ที่คนอื่นขีดเส้นให้ โดยหลงลืมความสุขในหัวใจตัวเองไป

เมื่อคิดใคร่ครวญเรื่องนี้ ผมพบว่าการเลิกรา

เป็นเพียงตัวอย่างหนึ่งของค่านิยม เรื่องความสุข

ที่เรามักเชื่อว่า ถ้าเป็นเช่นนั้นเช่นนี้ แล้วจะมีความสุข

กว่าเช่น ความรวยความสำเร็จรูปลักษณ์ที่ดี ชื่อเสียง

ตำแหน่งฯลฯแน่นอนว่า สิ่งเหล่านี้ เป็นองค์ประกอบของชีวิตที่ดี

แต่ก็ไม่เสมอไป ถ้ามันเริ่มล้นเกิน หรือทะเยอทะย าน

จนไปจะเผาไหม้ หัวใจผมไม่ได้บอกว่า เราไม่ควรปราถนา

สิ่งเหล่านั้น เพียงอย ากชวนตั้งคำถามว่า ที่เราอย ากได้อย ากมีนั้น

เพราะหัวใจเรามีความสุข เมื่อมีสิ่งเหล่านั้น หรือเพราะคนอื่นเขาเชื่อว่า

ถ้าเรามีสิ่งเหล่านั้นแล้ว เราจะมีความสุข เราอย ากมีความสุข

หรือเราอย ากให้คนอื่นมองว่าเรามีความสุข สองสิ่งนี้คล้ายกัน

แต่ต่างกันเหลือเกิน คำถามที่น่าถามตัวเองลงไปลึกๆ

ในหัวใจก็คือความสุข ที่เราเฝ้ามอง และไขว่คว้า

หรือพย าย ามรักษาไว้ ไม่ว่าจะเป็นความฝัน ความสำเร็จ

การงานหรือความรัก ถึงที่สุดแล้ว มันนำมา

ซึ่งควสมสงบในจิตใจหรื่อเปล่า ถ้าคำตอบคือไม่

ผมคิดว่าวันหนึ่งเราจะพบคำตอบใหม่ให้กับตัวเองว่า

ฉันจะลองปล่อยมือ จากความสุขดูบ้างก็ได้ เพื่อพบสิ่งที่สำคัญกว่านั้น

ทนั่นคือความสงบในจิตใจ บางครั้งเราจำเป็นต้องปล่อยมือ

จากสิ่งที่เราเชื่อว่า นั้นคือความสุข เพื่อพบกับสันติในหัวใจ

และนั่นคือสิ่งที่ผมได้เรียนรู้ จากคำถามของรุ่นน้องผู้นี้ว่า

การเลิกราไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า หากมันทำให้เราพบหัวใจสงบกว่าเดิม

ขอบคุณ bangpunsara