เชื่อว่าคงมีหลายคน เคยได้ยินคนพูดกันว่า หากมีลูกเเก่ตัวมา จะได้มีคนเลี้ยง เเละอีกคำพูดหนึ่ง
คือถ้าหากไม่มีลูกเ เก่มา..ใครจะเลี้ยง ซึ่งความคิดแบบนี้ ถูกส่งต่อสืบทอดกันมา
ตั้งแต่โบราณกันเลยทีเดียว หลายๆคนก็ยังคิดแบบนี้ กันอยู่เสียด้วย
แต่ว่าก็ยังมีคนเเก่ที่ปรับตัว อยู่กับครอบครัวไม่ได้ แล้วคุณล่ะ…คิดกับเรื่องนี้
อย่างไรเอาล่ะไม่ต้องตอบเรา แต่คุณลองมาดู และให้คำตอบตัวเอง
ซึ่งเรื่องนี้จะช่วยสอนใจได้ไม่น้อยเลย เรื่องมีอยู่ว่า…มีคุณแม่คนหนึ่ง ที่สามีของเธอเสียไปนานแล้ว
เธอทำงานคนเดียว โดยสอนหนังสือหาเ งิน มาเลี้ยงครอบครัว เลี้ยงลูกชาย
จนเติบโตมา และเด็กชายก็เป็นคนว่าง่ายเชื่อฟังแม่ตั้งแต่เด็กๆเลย พอลูกโตก็ส่งไปเรียนต่อ
อเมริกาหลังจากเรียนจบ เขาก็อยู่ทำงานที่นั่นต่อ ซื้อบ้านแต่งงาน มีลูก 1 คน สร้างครอบครัว
อบอุ่นและมีความสุข แล้วแม่เขาก็ตัดสินใจ ย้ายไปอยู่กับลูก และลูกสะใภ้
และหลานที่อเมริกา ในช่วงวัยหลังเกษียณ ชีวิตบั้นปลายก็มีความสุขดี ซึ่ง 3 เดือน
ก่อนที่จะเกษียณนั้น ก็รีบเขียนจดหมายบอกกับลูกชาย ซึ่งบอกถึงความปรารถนา
กับลูกชายว่า…มีลูกเอาไว้เลี้ยงย ามเเก่คิดถึงสายตาของญาติ พี่น้องเพื่อนๆ
เพียงแค่คิดถึงภาพเหล่านั้นว่า ทุกคนจะอิจฉาเธอเธอ ก็มีความสุขจากนั้น
ส่งไปก็รอจดหมายตอบกลับจากลูกชาย ซึ่งเธอก็จัดการเรื่องบ้านงานต่างๆเรียบร้อย
และในคืนสุดท้ายก่อนที่เธอเกษียณนั้น จดหมายจากลูกชายณแดนไกลก็มาถึง
พอเปิดออกมาดูก็เห็นเป็นเช็คมูลค่า 3 หมื่น เหรียญดอลล่าห์ เธอก็แปลกใจมากๆ
เพราะลูกชายไม่เคยส่งเ งินให้เธอเลย แล้วจากนั้น ก็ได้เปิดอ่า นจดหมาย
ที่มีใจความว่า แม่ครับเราได้คุยกันแล้ว และได้ข้อสรุปว่า.พวกเราไม่ยินดีให้แม่
มาอยู่ด้วยที่อเมริกา ถ้าแม่คิดว่าแม่มีบุญคุณที่เลี้ยงดูผม คำนวณตามราคาตลาด
ก็ประมาณ 20,000 กว่าเหรียญ ผมก็เลยเพิ่มให้นิดหน่อยแล้วส่งเช็คให้
30,000 เหรียญ มาให้แม่นะครับ หวังว่าต่อไปนี้ แม่จะไม่เขียนจดหมาย
หาผมอีก หลังจากอ่ านจดหมายจบ ก็น้ำตาไหลเลย รู้สึกเหมือนต้อง เป็นม่ายตลอดชีวิต
และเธอก็ตัดสินใจศึกษาพระพุทธศาสนาหลังจากนั้น เธอก็คิดได้ว่า
เธอใช้เงิ น 3 หมื่นเหรียญไปเที่ยวรอบโลก จะได้เห็นอะไรใหม่ๆ
แล้วจากนั้นเธอก็เขียนจดหมาย 1 ฉบับหา ลูกชายใจความในจดหมายเขียนว่า…
ลูกรักลูกไม่อย ากให้แม่เขียนจดหมายมาอีก ก็ให้คิดเถอะว่า
จดหมายฉบับนี้เป็นข้อความเพิ่มเติมจากฉบับที่แล้วนะ แม่ได้รับเช็คแล้ว
และใช้เงิ นนั้นเดินทางเที่ยวรอบโลก ระหว่างเดินทางท่องเที่ยวอยู่นั้น
อยู่ๆแม่ก็รู้สึกว่าแม่ควรขอบใจลูก“ขอบใจ” ที่ทำให้แม่ได้เห็นอะไรหลายๆอย่าง
แม่ได้ปล่อยวางทำให้แม่ได้เห็นว่า ความสัมพันธ์ในครอบครัว เพื่อนคนรักไม่มีราก หยั่งลึกเปลี่ยนแปลง ง
ได้ตลอดถ้า วันนี้แม่ยังคิดไม่ตก ยังยึดติดยังทุกข์แม่คงจากไปแล้ว
จากการปฏิเสธของลูกทำให้แม่ได้เห็นว่า คนเราถ้ามีวาสนาก็ได้เจอ หมดวาสนาก็ต้องจาก
การทุกอย่างไม่เที่ยงแท้ ทำให้แม่เรียนรู้ที่จะสงบ มองทุกอย่างในเชิงบวก
แม่ไม่มีลูกแล้วไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงฉะนั้น แม่ถึงสามารถอยู่ได้โดยไม่มีมันพ่อแม่
ที่น่าสงสารคนเป็นพ่อแม่ อย ากมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับลูก แต่สุดท้ายแล้ว
สิ่งที่ได้รับกลับมามันไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด มีคนกล่าวเอาไว้ว่า..บ้านของพ่อแม่คือบ้านของลูกตลอดเวลา
บ้านของลูก ไม่เคยเป็นบ้านของพ่อแม่หรอก การให้กำเนิดลูก เป็นงานที่ต้องทำ
การเลี้ยงดูเป็นภาระหน้าที่ การพึ่งพาลูก เป็นความเข้าใจผิด ช่างเป็นเรื่องราวที่ไม่ค่อย
น่าฟังเท่าไหร่แต่จะไม่ฟังก็ไม่ได้ แม้ว่าไม่ใช่ลูกทุกคนจะเป็นเหมือนลูกชาย ในเรื่องนี้
ที่ไม่มีหัวใจแต่คนเป็นพ่อแม่.ไม่ควรคิดว่าเเก่แล้ว จะต้องพึ่งพาลูกๆ หากจะพูดกันตามตรง
เเก่แล้วก็ต้องดูแลตัวเอง เมื่อลูกกตัญญูต่อคุณแสดงว่า..คุณมีบุญมาก
หากลูกไม่กตัญญู พอพ่อแม่ก็ทำอะไรไม่ได้วิธีที่ดีที่สุด คือการวางแผนชีวิตตนเอง
พึ่งพาตนเองให้ได้จากมุมมองของสังคม การมีลูกจะได้มีเลี้ยงตนตอนเเก่…เป็นความปรารถนา
ของใจแต่ในปัจจุบัน นี้อะไรหลายอย่าง มันเปลี่ยนไปและยุคนี้ ไม่เหมาะที่จะคิดว่า…มีลูกเอาไว้เลี้ยงตอนเเก่อีกด้วย
หวังว่าเรื่องนี้จะช่วยเตือนสติใครหลายๆคนการไปวางความคาดหวังไว้ กับลูกนั้น
ไม่ใช่สิ่งที่ควรทำเลยขนาดคุณยังชอบที่จะเลือกทางเดินให้กับตัวเอ งแล้วลูกคุณเขาจะไม่อย ากทำบ้างหรือหากคาดหวังมีลูกเอาไว้
เลี้ยงตอนเเก่นั้นมันผิดและเห็นเเก่ตัวตั้งแต่คิดแล้วเขาควรจะมีชีวิตที่เขาเลือกเองในขณะเดียวกัน
คุณก็เลือกที่จะใช้ชีวิตในแบบของตัวเองได้เหมือนกัน
ขอบคุณแหล่งที่มาsabuyjaijung
