ชีวิตของคนเรา..กว่าจะเข้าใจได้ ก็ผ่านมาครึ่งชีวิตแล้ว (เขียนไว้ดีมาก อ่ านกี่ครั้งก็ชอบ)

ตอนเด็กๆ เรียนประถมถึงมัธยม ผมเข้าใจมาตลอดว่า..คนที่เรียนดี ได้คะแนนสูง

ได้อันดับการเรียนที่ดีๆสอบติดมหาวิทย าลัยดีๆ จบด๊อดเตอร์ มีใบปริญญาหลายๆใบ

“คือคนเก่ง”โตขึ้นมาหน่อย..ผมเข้าใจว่า คนที่ทำงานได้ อย่างมีประสิทธิภาพ

ผลลัพธ์ขั้นเทพ รายได้สูงๆ เป็นคนที่รู้จัก ของคนทั่วไป

หรือในสังคม.“นั้นคือคนเก่ง” มาวันนี้..ผมพึ่งเข้าใจว่า ผมคิดผิดมาตลอด

คนเก่งที่แท้จริง คือคนที่ทำงาน ที่ตัวเองรัก ตัวเองชอบ ได้อย่างยอดเยี่ยม

หรืออาชีพอะไรก็ได้.. ทำได้อย่างมีประสิทธิภาพและถึงเวลากิน ก็ได้กิน..

ถึงเวลานอนก็ได้นอน..มีเวลาว่าง ก็บอกไปเที่ยวดูโลกภายนอก

เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ มีเวลาให้กับครอบครัว มีเวลาให้กับคนที่เรารัก

และคนที่รักเรา และที่สำคัญ มีเวลาให้กับตัวเราเอง…

9 ข้อคิดเตือนใจไม่ได้เตือนใครเก็บไว้เตือนตัวเอง

1.อย่าอิจฉาใคร เพราะบินสูงแค่ไหน พอถึงเวลา เราก็ร่วงกันทุกคน

2.หัดมีความสุขกับตัวเองได้แล้ว เพราะ..ไม่มีใครที่จะอยู่กับเราไปตลอด

3.ฝึกอภัยและปล่อยวาง กับความเจ็บปวดไปทีละนิด เพื่อเพิ่มเวลา

ความสุขของเราให้มากขึ้น

4.ฝึกเข้าใจกับคำติ-ชม คำติก็ให้เฉยๆ คำชมก็ให้ปล่อยวาง

“ติเพื่อก่อก็เก็บมาพัฒนา”“ติเพื่อทำลายก็อย่าเอามาใส่ใจ”

5.ฝึกการเป็นผู้ให้ แบบไม่คาดหวัง จะได้กลับเพราะ

มันคือการสร้างคุณค่าของการได้เกิดมา

6.อย่าทำลายความหวังใคร เพราะมันอาจเป็นความหวังสุดท้าย ที่เขาเหลืออยู่

7.ฝึกการพอใจ ไขว่คว้าแต่พอตัว อะไรเกินกำลัง ก็ปล่อยไป มีแค่ไหนก็พอใจแค่นั้น

8.อย่ากลัวใครไม่รัก แต่จงเริ่มจากการรักตัวเองก่อน เพราะเสน่ห์ของการรู้จัก

รักตัวเองจะกระจายสู่คนรอบข้าง

9.ทุกวันคือการเปลี่ยนแปลงเสมอ อย่ายึดติดกับอะไรเดิมๆ

แม้ผม ขน ฟั นเรา ยังร่วงตามกาลเวลา จงเข้าใจและหัดมีความสุข กับปัจจุบันได้แล้ว..

ขอบคุณ:คิดกลับด้าน