จริงใจกับทุกคนได้ แต่อย่าคาดหวังได้รับความจริงใจกับทุกคนคืน

สัจธรรมของชีวิต…“การให้”กับ“การรับ” ไม่เคยเท่ากัน ถ้าเราให้เพื่อหวังผลตอบแทน ก็อย่าคิดว่าจะได้รับกลับมาเท่าเดิม

การให้เพื่อหวังผล ไม่ใช่การให้ที่แท้จริง เพราะ…เมื่อเราคาดหวังว่า จะต้องได้คืนมาตั้งแต่เริ่ม ให้มันจึงเกิดทุกข์ ทุกข์ตั้งแต่ยังไม่ได้ให้

ทุกข์ตั้งแต่เริ่มคิด เมื่อเริ่มคาดหวัง ใจเราก็เริ่มจะเป็นทุกข์เพราะเรา ไม่อาจคาดเดาได้เลยว่า คนที่รับไปแล้ว เขาจะคิดว่าเป็นบุญคุณหรือเนรคุณ

ก็ไม่อาจรู้ได้ ดังนั้นจงโฟกัสที่“การให้”มากกว่า“การรับ”แบบนี้จึงจะเป็นผู้ให้ที่ฉลาด เชื่อเถอะว่าสิ่งที่เราให้ไม่เคยเสียเปล่า สักวันการให้…

จะกลับมาเจือจุนชีวิตของเรา ไม่ช้าก็เร็ว ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง จงให้ความจริงใจกับทุกคนแต่..อย่าคาดหวัง

ความจริงใจจากทุกคน เมื่อเราคิดดีกับคนอื่น เราก็ได้ความสุขใจกลับมา เมื่อเราเสนอที่จะช่วยเหลือ เราก็ได้รับความสุข

จากความห่วงใยนั้น เมื่อเราเตือนเพื่อนด้วยความห่วงใย เราก็ได้สัมผัสความรักของเรา ที่มีต่อเพื่อน ในทางกลับกัน…เมื่อเราคิดร้า ยกับใคร

เราก็ได้ความทุกข์ใจกลับมา จงอย่าไปกังวลว่าเราทำอะไรให้ใครแล้วเขาจะรับมันยังไง ให้กังวลดีกว่าว่า เราทำอะไรไปแล้ว

เรารู้สึกสบายใจแค่ไหน “คน”เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีทั้งด้านบวกและด้านลบ ดังนั้น…อย่าตั้งใจกับคน 1 คนมากเกินไปเพราะไม่มีใคร

สามารถฝากความคาดหวังเอาไว้ได้ตลอดไป..อย่าคาดหวังกับคน 1 คนมากเกินไป เพราะไม่มีใครสามารถ เป็นทุกอย่าง

หรือมีเวลาให้ตลอด..อย่าให้เวลากับคน 1 คนมากเกินไป เพราะไม่ว่าใครก็อย ากมีช่วงเวลาของความเป็นส่วนตัว..

อย่าเปลี่ยนแปลงคน 1 คนมากเกินไป เพราะนั่นจะทำให้เค้า ไม่หลงเหลือความเป็นตัวของตัวเอง

..อย่าควบคุมคน 1 คนมากเกินไป เพราะไม่นานเขาจะหาวิธีจากไป จากกฎที่ถูกกำหนด..อย่าบีบบังคับคน 1 คนมากไป

เพราะถ้าคนๆนั้นหลุดจากภาวะบีบบังคับมาได้ คุณจะกลายเป็นคนที่ถูกหันหลังให้ในทันที

ขอบคุณที่มา:bitcoretech