จงอย่าใช้ความดีเรา ไปซื้อใจคนให้เสียเวลา คุณมีค่ามากพอ

เคยมั้ย ไม่ว่าเราทำดีเท่าไร สุดท้ายเขาก็ไม่เห็นค่าเลย

เพราะสำหรับคนบางคนแล้วนั้น ความดีของเรา

ซื้อใจเขาไม่ได้ ทำทุกอย่างเพื่อหวังให้ทุกคนบนโลกมารักเรา

แล้วสุดท้าย ก็เหนื่อยเปล่า มันเป็นไปไมได้หรอก

เพราะใส่ใจมากไปเราจึงทุกข์เอง เพราะสงสัยมากไปเราจึงทรมานเอง

เมื่อเข้าใจ จึงเป็นสุขปล่อยวางได้จึงเป็นอิสระ เรามาสู่โลกนี้

ก็เหมือนนักเดินทาง เรื่องราวต่างๆ ใช่เราเป็นผู้ตัดสิน

เรื่องที่ใหญ่ที่สุดของวันนี้ ถึงวันพรุ่งนี้ ก็กลายเป็นเรื่องเล็ก

ไปเรื่องที่ใหญ่ที่สุดในเดือนนี้ เมื่อเดือนหน้า ก็กลายเป็นเรื่องเล่าไป

เรื่องเล่าปากต่อปากกัน สุดท้ายก็แค่คำนินทานั่นเอง

เราทุกคน เป็นได้ก็แค่คนในคำนินทา คนในลมปากของคนอื่น

ไม่ต้องพย าย ามทำตัว ให้เป็นที่รักของทุกคน เพราะมันเป็นไปไม่ได้เลยล่ะ

อยู่กับใครแล้วเหนื่อยใจ เราก็จงถอยออกมาเถอะ บางคน

อย ากที่จะเปลี่ยน คนที่เกลียดเราให้หันมาชอบ เปลี่ยนเป็น

เปลี่ยนเวลาไปใช้ กับคนที่รักเรา ให้คนที่รักเรา

มีความสุขดีกว่ามั้ย บางครั้งการทำความดีของเรา

ก็ไม่สามารถซื้อใจได้ การทำดีบางที ก็อาจหมายถึง

การทำให้ถูกที่ การทำให้ถูกคนด้วยนะ

อย่าเสียใจ เมื่อเค้ามองไม่เห็น สิ่งที่เราตั้งใจ

แต่ให้เราดีใจ และภูมิใจดีกว่า

ว่าเราได้ทำดีที่สุดแล้ว บางครั้งคนเรา

ก็ชอบคิดว่า การทำดีกับใคร ก็ให้คนๆนั้น

ตัดสินว่าเราดีหรือไม่ ที่จริงแล้ว ที่สุดของความดี

มันไม่ได้เท่ากันหรอก เพราะฉะนั้น

เราจึงคาดหวังไม่ได้ ว่าเราหรือเขา

ใครกันที่ดีกว่า แต่ให้เราคิดแค่ว่า

เราทำดีให้ถึงที่สุดของเราก็พอ แล้วการจากกันด้วยดี

สักวันคงจะรู้ผลแห่งความดีนั้น แต่การจากกันด้วยความเล ว

ต่อให้นานสักแค่ไหน ความเล วก็ไม่อาจเปลี่ยนเป็นความดีได้

เลือกใช้เวลาที่มีต่อกันให้ดีที่สุด ส่วนผลนั้น จงให้เวลา

เป็นคนบอกชีวิต คนเรามันเหมือนรสชาติของกาแฟ

มากก็ดีน้อยก็ดี ต่างมีรสขมเข้มก็ดี จืดก็ดี ก็ต่างมีรสชาติ

ต่างคนต่างชอบ ไม่เหมือนกัน จะชงกาแฟให้ถูกปาก

ทุกคนได้อย่างไรกัน ปรับอย่างไร ก็ไม่ได้ผล

ก็กลับมาเป็นตัวเองดีกว่า อย่าคาดหวัง

ในการทำความดี หากเราไม่คาดหวัง คงไม่ต้องผิดหวัง

ที่มา : นุสนธิ์บุคส์