ใครบ้างที่ไม่ถูกนินทา ไม่มีเลย คนทุกคนบนโลกใบนี้ไม่มีใครไม่เคยโดนนินทา ไม่มีใครไม่เคยโดนพูดถึงตอนลับหลัง
เราต้องรู้จักกฎของธรรมชาติ ที่เราไม่สามารถควบคุมสิ่งเหล่านี้ได้
“ความผิดหวัง””เตี่ยเตี่ยเคยผิดหวังไหม “ตี๋น้อยเปิดบทสนทนา เตี่ยพับหนังสือพิมพ์ในมือ
แล้วหันมามองหน้าตี๋น้อย” เคยซิ มีใครบ้างเกิดมาไม่เคยผิดหวัง” ”แล้วเตี่ยเสียใจมากไหมตอนที่ผิดหวัง”
”ก็แล้วแต่ว่าหวังไว้มากหรือน้อยไหน “เตี่ยรินชาจากกาลงในถ้วย รินทิ้งแล้วรินจากกาอีกครั้ง
วิธีการช่างนุ่มนวล จิบชาแล้วหันมาถาม” ลื้อผิดหวังเรื่องอะไร“ ”เปล่าเตี่ย“ ”อย่าโกหกเตี่ย ถ้าลื้อไม่ผิดหวัง
ลื้อไม่จ๋อยแบบนี้ แล้วก็ไม่ถามเตี่ยแบบนี้ด้วย”
ตี๋น้อยก้มมองมือตัวเอง คิดทบทวนว่าควรบอกเตี่ยดีไหม” บอกมาเถอะเตี่ยจะเก็บเป็นความลับ””
ไหนเตี่ยบอกว่าในโลกนี้ไม่มีความลับไง””คิดก็ไม่ลับแล้ว เพราะเมื่อคิดใจเราก็รู้
เราก็เป็นคนb พอรู้สึกนึกคิดก็ไม่ลับถ้าลับ ต้องไม่เคยเกิดแม้ในความคิด แต่เตี่ยหมายถึงว่า
เตี่ยจะไม่เอาไปเล่าต่อเป็นความลับของเราสองคน “ตี๋น้อยนิ่งอีก”ถ้าไม่เล่าอึดอัดไม่รู้ด้วยนะ
“เตี่ยพูดจบทำท่าจะลุก“เล่าก็ได้ครับ“ “อ่ะอย่างนั้นก็เล่ามา““คืออั๊วผิดหวังกับเพื่อน อั๊วบริสุทธ์ใจจริงใจกับเค้า
แต่เค้าไม่ซื่อสัตย์กับอั๊ว เค้าเอาอั๊วไปนินทาลับหลัง”“ไม่มีใครไม่ถูกนินทา ตอนนี้ลื้อก็กำลังนินทาเค้าให้เตี่ยฟังอยู่นี่ไง“
จริงด้วยซินะ“นอกจากนินทาลื้อ เค้าทำอะไรลื้ออีกไหม““ก็ไม่มีนะเตี่ย ต่อหน้าอั๊วเค้าก็ดูปกติ
แต่อาจมีห่างเหินบ้าง แต่ก็ยังคุยกันได้อยู่“เตี่ยมองหน้าตี๋น้อย“เตี่ยสอนให้ลื้อรักษามิตรภาพนั่นหมายถึงว่า
หากวันนี้เค้าดีกับเรา แล้ววันหน้าเค้าห่างเหิน นั่นก็ไม่ได้แปลว่าลื้อต้องโกรธเค้า เค้าห่างเพราะเค้ามีเหตุผลของเค้า
เราเองก็เฉยเสีย ต่างคนต่างมีชีวิตของตนเอง แต่ก็รักษามิตรภาพที่เคยมีให้กันไว้ โดยการไม่พูดถึงเค้า
ในแง่ร้อายกับคนอื่น ไม่โกรธและกลับมามองที่ตัวเอง ว่าเคยทำอะไรให้เค้า รู้สึกไม่ดีจนห่างเหินจากเรา”
”ครับเตี่ย“”แต่ถ้าคบกันแล้ว เค้าทำร้าอยจนเราเดือดร้อนเราก็ถอยออกมา ลดความสำคัญของเค้าลง
จากเพื่อนเป็นเพียงคนเคยรู้จัก พอเค้าเป็นคนเคยรู้จัก เราจะเลิกคาดหวัง ในตัวเค้าเค้าก็จะหมดความสำคัญ
ทางความรู้สึกของเรา””เราคาดหวังได้ไหมเตี่ย“”ทุกคนไม่ว่าจะทำอะไร ล้วนมีความหวังเป็นที่ตั้ง อย่างเช่นสั่งข้าวผัด
สักจานก็คาดหวังว่า มันจะต้องอร่อยต้องถูกใจ แต่พอมันไม่อร่อยก็ผิดหวัง”“จริงครับเตี่ย“
”การที่ชีวิตมีการตั้งความหวัง ตั้งเป้าหมายนั้นไม่ผิด แต่วิธีการในการตั้งความหวัง
ต้องคำนึงถึงความเป็นไปได้ ก้าวไปอย่างถูกต้อง และที่สำคัญต้องเผื่อใจไว้
รับความผิดหวังให้เป็น“”มันยังไงเหรอเตี่ยอั๊วไม่เข้าใจ” ”ก็คิดง่ายว่าถ้าหากไม่สมหวัง ก็ไม่เป็นไร
ความหวังใหม่เกิดขึ้นได้ ถ้าใจไม่ท้อ““ก็คือเผื่อใจไว้ทุกครั้งเหรอเตี่ย“เตี่ยทำท่าครุ่นคิด
นิ่งเงียบสักพักแล้วจึงตอบ”ตี๋น้อยสมมติว่า หรือหวังว่าการสอบครั้งนี้ ลื้อต้องได้คะแนนเต็มร้อย
ลื้อต้องลงมือ ตั้งแต่ตั้งใจเรียน ทบทวนมาก เพื่อให้ความหวังนั้น สำเร็จลุล่วง แต่ถ้าผลออกมาได้ 95 คะแนน
อีก 5 คะแนนที่หายไป คือความผิดหวัง ลื้อก็จงให้ความสำคัญกับ 95 อย่ามัวไปเสียใจกับ 5 เข้าใจหรือยัง“
ตี๋น้อยเกือบจะเข้าใจแล้ว เตี่ยคงมองออกจึงพูดต่อ”อย่างลื้อคบเพื่อน ลื้ออาจจะบอกว่าลื้อทำดีกับเค้าเต็มร้อย
แต่เค้ายังไม่ดีกับลื้อ ลื้อต้องกลับมามองตัวเอง ว่าคำว่าเต็มร้อยของลื้อ มันคือสิ่งที่เค้าต้องการหรือไม่
บางครั้งน้ำใจที่ลื้อให้เค้า ถ้าเค้าไม่ต้องการ มันก็ไม่ต่างกับการยัดเยียด จะให้อะไรใคร
ต้องดูความต้องการของเค้าด้วยนะ“”ครับเตี่ย“”เมื่อรู้จักกัน เราต้องเกรงใจกัน
ยิ่งสนิทยิ่งต้องเกรงใจ เพื่อรักษาน้ำใจนั้นไว้นาน คนเรามีพื้นที่ส่วนตัว ทั้งในการใช้ชีวิต
และความคิดแม้คนในครอบครัวเดียวกัน ก็ยังต้องเหลือพื้นที่ส่วนตัวของกันและกันเอาไว้
ถ้าคบกันต่อไปไม่ได้ก็ถอย”ตี๋น้อยเริ่มเข้าใจแล้ว ”ถ้าคบกันต่อไปไม่ได้ ก็คิดเสียว่าเราไม่ได้เล ว .
เค้าไม่ใช่ไม่ดี ศีลไม่เสมอกัน ก็ต่างคนต่างอยู่ ต่างมีชีวิตเป็นของตน ถ้าทำงานหรือวางแผนอะไรไว้แล้ว
ไม่สมหวังก็ถือว่าได้ประสบการณ์ของปัญหามากขึ้น เมื่อชีวิตเกิดปัญหา จงใช้สติแก้ไขแล้วจะเกิดปัญญา”
เตี่ยหยุดพูดหันมามองหน้าตี๋น้อย จ้องตาแล้วย้ำเตือนว่า” ตี๋น้อยลื้อจำไว้นะความผิดหวัง
ไม่ใช่เรื่องน่าอับอายแต่ทุกครั้งที่ผิดหวัง ถ้าลื้้อมีสติยอมรับนั่นหมายถึงว่า หัวใจลื้อจะเข้มแข็งขึ้น
มีประสบการณ์มากขึ้น และคาดหวังผลน้อยลง เมื่อลงทุนทางความรู้สึกในครั้งต่อไป คาดหวังน้อย ก็ผิดหวังน้อย
คาดหวังมากก็ผิดหวังมาก ไม่คาดหวังก็ไม่ผิดหวัง แล้วถ้าถึงวันที่ลื้อไม่คาดหวัง ในการคบคน
ลื้อจะมีความสุขที่สุด“เตี่ยพูดจบ ยิ้มให้ตี๋น้อย ตี๋น้อยยิ้มแล้วตอบเตี่ยในใจว่าตี๋น้อยจะ
พย าย ามครับเตี่ย ตี๋น้อยจะระลึกไว้ว่า คบคนให้สิ่งที่ดีที่สุดทำงานอย่างเต็มที่ที่สุด
และคาดหวังให้น้อยที่สุด สักวันตี๋น้อยอาจเดินไปถึงตรงที่ “ไม่หวังอะไรเลย”
ที่มา : thmaya
