เรียนรู้ที่จะเดินเพียงลำพังนี่สิคือวิถีของคนแกร่ง
1.หนทางของชีวิตนั้นย าวไกลจงเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง
เผื่อวันใดที่คนอื่น ไม่ได้สนใจคุณเหมือนเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ เพราะทุกคน
ต่างมีเส้นทางของชีวิตที่ต้องเดินเหมือนกัน ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไป จนถึงปลายทาง
อย่าให้ใครคนใดคนหนึ่ง หรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง กลายเป็นทั้งหมดในชีวิตคุณ
2.ความซาบซึ้งทดแทนความผูกพันไม่ได้
ไม่ว่าจะเป็นใคร เพื่อนหรือคนแปลกหน้า คุณต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้สะอื้นสักเพียงใด
เพราะมนุษย์ทุกคน ต่างมีความเห็นแก่ตัว ฉะนั้นอย่าไปคาดหวัง ว่าจะมีใครดีต่อคุณ โดยปราศจากเงื่อนไข
หากใครคนหนึ่งไม่มีค่าเพียงพอ ให้คุณถนอมก็ต้องฝึกปล่อยฝึกวางฝึกทิ้ง
3.กำแน่นเท่าใดก็สูญเสียมากเท่านั้น
เหมือนกับการกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ร่วงออกจากมือมากเท่านั้นที่ควรถนอม
จงรู้ถนอมเพราะเมื่อใดที่คุณสูญเสียไป สิ่งนั้นคนนั้น อาจเป็นสิ่งที่มีค่า ที่ทำให้คุณเจ็บปวด
และเสียใจที่สุดก็เป็นได้ เมื่อใดที่รู้สึกสิ้นหวัง หากอย ากร้องไห้ก็ร้องออกมาเถอะ
แต่เมื่อร้องจนหนำใจแล้วก็ต้องลุกขึ้น ยืนหยัดอีกครั้งให้ได้
4.อย่าเลือกคบคนที่รูปร่างหน้าตา
จงเรียนรู้ที่จะชื่นชม คนที่ความสามารถ และหากคุณคิดว่า ตัวเองสู้คนอื่นเขาไม่ได้
อย่าได้น้อยเนื้อต่ำใจ เพราะคุณก็เป็นคนธรรมดา เหมือนคนอื่นทั่วๆไป
5.พ่อแม่คือคนที่รักและปรารถนาดีต่อคุณมากที่สุด
อย่าคิดถึงท่าน เฉพาะตอนไม่มีเงิ น อย่าคิดว่าในสายตาพ่อแม่คุณ
ยังเป็นเด็กอยู่ตลอดเวลา อันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่ แต่ไม่สงสารพ่อแม่เหรอ
ที่มีลูกไม่รู้จักโตสักที
6.ไม่มีอะไรเหมือนเดิมเพราะทุกสิ่งเปลี่ยนไปทุกเวลานาที
อย่าเอาวิธีการเก่าๆ มาแก้ไขปัญหา คนสองคนรักกัน อาจไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา
อย่าเอาแต่พร่ำเพ้ออย่าเอาแต่เรียกร้อง เพราะสิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนยิ่งมาก
ยิ่งห่าง ยิ่งมากยิ่งกลายเป็นคนแปลกหน้า
ขอบคุณ รักยิ้ม
