
เจ้าของร้านทอง…ใส่ทองเส้นเท่าหนวดกุ้ง แต่ลูกจ้าง…(บางคน) ทั้งหมด
ที่มีในชีวิต ขนมาผูกไว้ที่แขน แขวนที่คอหมด
เจ้าของโชว์รูมรถ…ขับมอไซค์คันเก่า ไปซื้อส้มตำหน้าปากซอย แต่ลูกจ้าง…(บางคน)
จะทำทุกวิถีทาง เพื่อประกาศให้โลกรู้ว่ามีรถหรูขับ
เจ้าของกิจการ…ตื่นตี 5 มาเปิดร้านทำงาน เก็บร้าน นอนอีกที 4-5 ทุ่ม แต่ลูกจ้าง…(บางคน)
ตื่น 8 โมงเลิก 5 โมงเย็น บอก…“ลำบาก” เจ้าของเขียงหมู ข ายได้วันละหมื่น
เก็บทุกบาทอย่างดี ใส่ไว้ตู้เซฟ สิ้นเดือนรีบเอาเข้าแบงค์ แต่ลูกจ้าง…(บางคน)
มีเงิ นแสนก้อนเดียวในชีวิต เอามาวางเรียง ถ่ายรูปโชว์ลงโซเชี่ยลให้โลก (โจร)รู้..ว่ากูมี
เฮียขา ยส่งอะไหล่รถ ทั่วจังหวัดมีกิจการหลายสิบล้าน กินข้าวแกงข้างบ้าน
กับกาแฟ 7-1 1แต่ลูกจ้าง…(บางคน)ของอาเฮีย ซื้อกาแฟแก้วละสองร้อย
เพื่อถ่ายรูปอัพลงเฟส แล้วมาบ่นกับเฮียว่า…ปลายเดือนไม่มีเ งินซื้อข้าวกิน
ขอเบิกล่วงหน้า เศรษฐีร้านข ายส่ง สอนให้ลูกทุกคนทำงานหารายได้พิเศษ
เพื่อมีเงิ นเก็บ ไปซื้อของฟุ่มเฟือย ที่อย ากได้เอง ถัดไปข้างบ้าน
ส่งลูกเรียนกรุงเทพ ลูกบ่นอย ากได้โทรศัพท์ใหม่รีบ รูดบัตรซื้อให้
เจ๊ร้านขา ยส่งปลาทะเล ในตลาดแห่งนึง ข ายได้วันเป็นล้าน
เจ้าของใส่เสื้อห่านคู่ตัวไม่ถึงร้อย มาแผงแต่ลูกจ้าง…(บางคน)
ใส่เสื้อแบรนด์ห้างราคาหลักพันมาทำงาน
“อ่ านจบคุณอาจค้านว่า…”
ความสุขคนเรา มันไม่เหมือนกันปะว่ะ…?
คนเราหาเงิ นมาแล้ว ไม่ใช้เพื่อให้ตัวเองมีความสุข แล้วจะหาไปทำไม…?
ผมก็จะตอบกลับไปว่า…“รวยแล้ว”จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้ แต่ถ้ายัง“จน”อยู่
จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้(ไม่ได้…!) ผมจุก…เพราะมันจริง ถ้ายังไม่รวย…ไม่มีสิทธิ์
ใช้ชีวิตยังไงก็ได้…!! เพราะสุดท้าย…ความอวดติดหรู จมไม่ลง…มันจะตกเป็นภาระต่
อในคนรุ่นหลัง เหนื่อยหรือยังชีวิต…จอมปลอม?ชีวิตที่ต้องสร้างภาพถ่าย
รูปอัพลงเฟสว่า…ตัวเองหรูว่าตัวเองมี แต่หารู้ไม่ว่า เบื้องหลังกว่าจะได้มา
ต้องเป็นหนี้แค่ไหน ถ้า.คิดเป็น ชีวิตก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นได้
ถ้าคิดไม่เป็น…ก็จงอยู่แบบเดิมต่อไป
ขอบคุณ chayend