(ข้อคิดสอนใจ) จากคุ้กกี้หนึ่งห่อกับการตัดสินคน สอนใจได้ดีมาก

ที่สนามบินนานาชาติระดับโลก มีนักธุรกิจหญิงแต่งตัวดีคนหนึ่ง จำเป็นต้องรอเปลี่ยนเครื่องบิน

เป็นเวลาถึง 3 ชั่ วโมง เพื่อไปจุดหมายปลายทาง เธอจึงตัดสินใจ เดินไปซื้อหนังสือ 1 เล่ม

และคุกกี้ 1 ห่อ จากนั้นก็หาที่นั่ง เพื่ออ่า นหนังสือ และกินคุ้กกี้ฆ่ าเวลาไปพลางๆ

เธอสอดส่ายสายตา มองหาที่นั่งได้ 1 ที่ ข้างๆเธอมีชายหนุ่ม ซึ่งนั่งเหยียดกาย

อย่างไม่สนใจใคร สักครู่หนึ่งขณะที่เธออ่ านหนังสือ ชายหนุ่มก็ยื่นมือ

มาหยิบขนมคุกกี้ออกจากถุง ซึ่งวางอยู่ระหว่างคนทั้งสอง

แล้วกินมันทีละชิ้น เธอมองเขาด้วยความโกรธ แต่ไม่ต้องการ

ทำให้เรื่องวุ่นวาย เธอจึงทำเป็นไม่สนใจ เธอเริ่มรู้สึกเบื่อ

ที่จะกินคุกกี้และเฝ้ามองนาฬิกา ในขณะที่ชายหนุ่ม

ซึ่งเป็นขโมยผู้ไร้ย างอาย กำลังกินมันเรื่อยๆ

เธอเริ่มโมโหและคิดในใจว่า “ถ้าฉันไม่ใช่ผู้ดี มีการศึกษาแล้วล่ะก็

ฉันจะชกหน้าเจ้าหมอนี่ให้แหลกไปเลย” ทุกครั้งที่เธอหยิบกิน 1 ชิ้น

ชายหนุ่มก็หยิบมันกิน 1 ชิ้น ทั้งสองส่งสายตามองกัน เมื่อคุกกี้เหลือเพียงชิ้นสุดท้าย

เธอหยุดและอย ากรู้ว่า ชายหนุ่มจะทำอย่างไร ชายหนุ่มค่อยๆหยิบคุกกี้ชิ้นสุดท้าย

แล้วหักออกเป็น 2 ชิ้น ส่งให้เธอครึ่งชิ้นและกินเองครึ่งชิ้น

เธอรับคุกกี้จากชายหนุ่ม อย่างรวดเร็วและคิดในใจว่า

“เขาช่างเป็นคนไร้มารย าทสุดๆ ช่างไร้การศึกษา

ไม่มีแม้แต่พูดขอบคุณสักคำ” เธอลุกขึ้นหยิบข้าวของทั้งหมด

แล้วตรงไปยังประตูขึ้นเครื่องไม่แม้แต่เหลียวหลัง

กลับมามองหัวขโมยผู้ไร้มารย าท ซึ่งยังนั่งอยู่ที่เดิม

ภายหลังจากขึ้นเครื่อง และนั่งประจำที่อย่างสบายแล้ว

เธอก็หยิบหนังสือที่อ่า นค้างอยู่ ขึ้นมาอีกครั้ง ในขณะที่หยิบหนังสือ

จากกระเป๋าก็พบว่ามีขนมคุกกี้ 1 ห่อเธอตกใจมาก

ถ้าคุกกี้ของฉันยังอยู่ที่นี่ ก็แปลว่าคุกกี้ห่อนั้นเป็นของชายหนุ่ม

ที่“แบ่งให้เธอกิน” เธอลุกขึ้นทันทีแล้ววิ่งออกจากเครื่องบินไปยังที่นั่งของชายหนุ่ม

แต่คงเหลือแต่ที่นั่งว่างเปล่า มันสายไปเสียแล้ว ที่จะได้ขอโทษชายหนุ่ม

ระหว่างเดินกลับเข้าเครื่อง เธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ เธอนั่นเองที่ไร้มารย าท

เป็นหัวขโมยที่ไร้การศึกษาตัวจริง มีกี่ครั้งในชีวิตของคนเรา

ที่ค้นพบในภายหลังว่า สิ่งที่เกิดขึ้นนั้น มันไม่ใช่เรื่องจริง

มันเป็นการเข้าใจผิด มีกี่ครั้งในชีวิตที่เราขาดความไว้วางใจผู้อื่น

และทำให้เราตัดสินผู้อื่น จากความคิดเย่อหยิ่งของเราเอง

ซึ่งห่างไกลจากความเป็นจริงมากมาย นี่แหละที่ทำให้เรา

ต้องคิดซ้ำแล้วซ้ำอีก ก่อนจะตัดสินผู้อื่น หลายๆสิ่งไม่ได้เป็น

อย่างที่เห็น ควรมองผู้อื่นในแง่ดี แล้วคอยสงสัยตัวเองว่า

“เรามองโลกในแง่ดีพอแล้วหรือยัง”“เราเคยแบ่งปันอะไรแก่คนอื่นบ้างหรือไม่”

ขอบคุณ create–readin