ซื่อสัตย์ถูกชายนามว่าฉลาด ปล่อยไว้ที่เกาะร้าง กลางทะเล ซื่อสัตย์พ ย าย ามคิดหาวิธีที่จะกลับขึ้นฝั่ง
สิ่งที่ซื่อสัตย์หวังก็คือ จะมีเรือซักลำผ่านมาทางนี้บ้าง ซื่อสัตย์ก็ได้ยินเสียงเพลงแววมาแต่ไกล
ซื่อสัตย์รีบมองไปยังต้นเสียงนั้น มีเรือลำหนึ่งกำลังมุ่งมายังเกาะนี้ บนเรือลำนั้นมีธงผืนเล็ก
โบกสะบัดอยู่ บนธงนั้นเขียนคำว่าความสุข ที่แท้เป็นเรือของความสุขนั่นเอง ซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียกเรือของความสุข
ความสุขความสุข ผมคือซื่อสัตย์ คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม เมื่อความสุขได้ยิน ก็พูดกับซื่อสัตย์ว่าไม่ได้หรอก
หากผมพาคุณขึ้นมาด้วย ผมจะหมดสุข คุณดูสิผู้คนมากมายในสังคมยุคนี้ ที่พูดความจริงแล้ว กลับไม่มีความสุข
ขอโทษนะซื่อสัตย์ผมรับคุณขึ้นมาไม่ได้ พูดเสร็จความสุขก็จากไป ผ่านไปสักครู่หนึ่ง
ตำแหน่งก็ผ่านมา ซื่อสัตย์ตะโกนเรียกตำแหน่ง ตำแหน่งตำแหน่ง ผมคือซื่อสัตย์
ผมขออาศัยเรือของคุณขึ้นฝั่งได้ไหม ตำแหน่งพอได้ยินก็รีบหันหัวเรือให้ห่างออกไป
จากนั้นก็หันมาพูดกับซื่อสัตย์ว่า ไม่ได้ไม่ได้ ซื่อสัตย์คุณจะขึ้นมาอยู่กับผมไม่ได้
คุณรู้ไหมตำแหน่งที่ผมได้มานั้นมันย ากเย็นสักเพียงใด หากผมพาซื่อสัตย์อย่างคุณมาอยู่ด้วย
ผมก็จะสูญเสียตำแหน่งไปแน่ๆ เพราะตำแหน่งนี่ผมได้มาด้วยความไม่ซื่อสัตย์ ยังไงผมไม่ขออยู่ร่วมกับคุณ
ซื่อสัตย์น้ำตาคลอเบ้า มองตำแหน่งที่รีบออกเรือจากไปอย่างสิ้นหวัง. รู้สึกสับสนในตนเองเป็นอย่างยิ่ง
หรือในปัจจุบันนี้ ไม่มีใครต้องการซื่อสัตย์แล้ว อยู่ๆท่วงทำนองที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนัก ก็แว่วดังขึ้นมา
เรือลำหนึ่งบรรทุกแข่งขันเป็นจำนวนมากผ่านมา ซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียก.แข่งขันแข่งขัน
ผมขอขึ้นเรือของคุณได้ไหม แข่งขันถามกลับมา คุณเป็นใครคุณมีประโยชน์แค่ไหนกับพวกเรา
ซื่อสัตย์ไม่อย ากพูดอะไรมาก เพราะเกรงว่าจะพลาดโอกาสอีก แต่ซื่อสัตย์ก็คือซื่อสัตย์
ยังไงก็พูดความจริงเสมอ ผมคือซื่อสัตย์ห๊า.คุณคือซื่อสัตย์ หากพวกเรามีคุณอยู่ด้วย
เราจะแข่งขันเอาชนะอะไร กับใครที่ไหนได้ พูดเสร็จแข่งขันก็หันหัวเรือจากไปอย่างรวดเร็ว
ในขณะที่ซื่อสัตย์กำลังสิ้นหวัง อยู่ๆก็มีน้ำเสียงอันเมตตาดังขึ้นว่า ลูกจ๋าขึ้นเรือเถิด เมื่อซื่อสัตย์เงยหน้าขึ้นมอง
ก็เห็นผู้เฒ่าคนหนึ่งยืนอยู่บนเรือ ฉันคือกาลเวลา กาลเวลาแนะนำตัว ทำไมต้องมาช่วยผมครับ
ซื่อสัตย์ถามออกไปด้วยความสงสัย มีแต่กาลเวลาเท่านั้น ที่รู้ว่าซื่อสัตย์มีค่ามากเพียงใด
กาลเวลาพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม กาลเวลาได้เล่าให้ซื่อสัตย์ฟังว่า พบ..ความสุขตำแหน่งแข่งขัน ที่ต่างก็เรือล่มอยู่กลางทะเล
ตัวข้ากาลเวลา ในอดีตเคยเป็นทั้งความสุข ตำแหน่ง และแข่งขันมาหมดแล้ว
สิ่งที่ข้าได้เรียนรู้ก่อน มาเป็นกาลเวลา คือทุกสิ่งที่เคยเป็นความสุขจะหายไป
ถ้าไม่มีความซื่อสัตย์ ตำแหน่งที่ได้มาก็เป็นตำแหน่งจอมปลอม การแข่งขันก็จะได้ชัยชนะอยู่ได้ไม่นาน
ก็จะล้มเหลวไม่เป็นท่า จงเป็นคนซื่อสัตย์ เพราะเวลาเท่านั้นที่จะคัดสิ่งที่ดีให้กับคุณ
ขอบคุณ : khaonaroo
