เรื่องนี้มันมีอยู่ว่า ชายผู้หนึ่งตกงาน และได้พาลูกชายตัวน้อยๆ ของเขานั่งรถประจำทาง
และนั่งไปเรื่อยๆ ไม่มีจุดหมาย และพอถึงตอนเที่ยง ก็ได้พาลูกลงจากรถเดินเข้าร้าน
อาหารตามสั่ง เมื่อเปิดกระเป๋าตังค์ เขากลับพบว่า มีเงิ นติดตัวอยู่เพียง 10 บาท
มันจึงไม่พอที่จะซื้อข้าวให้ลูกกิน และเขาบ่นพึมพำกับตัวเองเสมอว่า
ชีวิตมันจะรันทดอะไรปานนี้ และจู่ๆเขาก็หันไปพบกับเศรษฐีอ้วน
ในชุดสูท ดูเป็นคนใจดี เขากำลังเดินผ่านมา ชายคนนี้จึงรีบปรี่เข้าไปหา
อย่างไม่รีรอ และพูดว่าพี่ชายๆผมขอเงิ นสักนิดได้ไหม พอให้ผมได้พาลูก
ไปกินข้าวได้ไหมครับ ตอนนี้ไม่มีตังค์เหลือเลย เศรษฐีตกใจ
เพราะถูกทัก โดยไม่ทันตั้งตัว และพอจับใจความได้ ก็ยิ้มให้
พร้อมตอบว่านี่นะ..ก่อนที่จะให้ตังค์น้อง พี่ถามอะไรหน่อยได้หรือไม่
ชายตกงานเขาดีใจมาก รีบรับคำทันที “ถามได้เยอะๆเลยครับ” และเศรษฐีก็ถามว่า
“ทำไมกันน้องจึงไม่ลองหางานใหม่ ที่มันพอได้เงิ นมาเติมในบัญชีบ้างล่ะ”
ชายตกงานเขาก็ได้ทำหน้าเศร้า เมื่อได้ยินคำถามนี้
และเขาเองก็กำมือลูกชายแน่นพูดออกไปว่า
“ชีวิตของผมนั้น เจอมรสุมครับพี่ ผมตกงานจากบริษัท
ที่ผมทุ่มเททำงานให้เขา และภรรย าผมหนีกลับไปอยู่บ้านพ่อ
เธอไม่พอใจ ที่ผมไม่มีเวลาให้และจากนั้น เงิ นในบัญชีผมก็หมดไป
กับอะไรต่างๆมากมาย และตอนนี้ผมรู้สึกหมดไฟ คงไม่มีค่าพอ
จะเริ่มงานใหม่ได้” และจากนั้นน้ำตาของเขาก็คลอ เศรษฐีเห็นแบบนั้น
ก็ควักเ งิน 100 บาทออกจากกระเป๋ามาถือไว้ในมือ
และก่อนจะพูดปลอบว่าใจเย็นนะ พี่พอเข้าใจ
แต่ว่าขออีกอย่างได้ไหม พี่ขอคุยกับเจ้าห นูนี่ได้มั้ย
“ได้ครับ”ชายตกงานรับคำ ก่อนจะหันไปบอกกับลูกชายวัย 5 ขวบของเขา
ว่า“พีซห นูคุยกับลุงอย่างสุภาพนะครับลูก” “ครับพ่อ”
เด็กชายตัวเล็กเงยหน้ามองเศรษฐี และเศรษฐียิ้มให้
จากนั้นก็เริ่มคุยกัน “ชื่อพีซใช่ไหมครับ ชื่อห นูน่ะ ลุงชื่อแดนนะ”
“ครับคุณลุงแดน” เด็กชายตอบห นูช่วยทำอะไรง่ายๆให้ลุงได้มั้ยครับ
เพียงตอบอะไรสักอย่างก่อน”“ได้ครับลุงแดน” เด็กชายยิ้มน่ารัก
พีซรู้มั้ยครับว่า เนี่ยเรียกว่าอะไร เศรษฐีนั่งย่อตัวเท่ากับเด็ก
ก่อนจะชูแบงค์สีแดงในมือขึ้นมา “แบงค์สีแดงเ งิน 100 บาทครับ”
“ห นูอย ากได้ไหมล่ะ” เศรษฐีถาม เด็กชายเงยหน้ามองพ่อ
ที่เฝ้าดูเหตุการอยู่ และหันกลับมาตอบเศรษฐีว่า “อย ากได้ครับ
เพราะพีซจะได้ไปซื้อข้าวผัด ให้พ่อทานครับ”
ชายตกงานได้ยินแบบนั้น ทำให้น้ำตาคลอเบ้าอีกครั้ง
และเศรษฐีแหงนหน้ามองชายตกงาน จากนั้นก็ได้พูดว่า
“น้องชายนายจงตั้งใจดูให้ดีๆ” และก็หันกลับมาสบตาน้องพีซอีกครั้ง
“น้องพีซครับ ลุงมีเกมให้เล่น เรียกว่าถามปุ๊บตอบปั๊บกติกาง่ายๆ
แค่ตอบว่าอย ากได้หรือไม่อย ากได้ก็พอ” พีซก็พยักหน้า
และทำท่าทางจริงจัง เศรษฐีเริ่มยืนตัวตรงชูแบงค์ร้อยขึ้น
และถามคำถามที่หนึ่ง
“พีซห นูอย ากได้แบงค์ร้อยนี้ไหมครับ” เด็กชายพยักหน้าแล้ว
ตอบว่า“อย ากได้ครับ” เศรษฐีหันมายิ้มให้ชายตกงาน และกระซิบว่า
“หากเกิดอะไรขึ้น ไม่ต้องวู่วามนะน้องชาย” และชายตกงานที่เฝ้าดูอยู่นั้น
ก็พยักหน้ารับแบบงงๆไป และทันใดนั้น สิ่งที่ไม่คาดฝันได้เกิดขึ้น
นั่นคือเศรษฐีขยำเงิ นแบงค์ร้อยเป็นกลมๆ แล้วโยนลงพื้น และได้ถามเด็กว่า
“พีซยังอย ากได้เงิ นนี่อยู่ไหมล่ะ” พีชก็ตอบว่า“อย ากได้ครับ”
น้องตอบแบบไร้เดียงสา แต่ว่าสิ่งไม่คาดฝันครั้งที่สองเกิดขึ้นอีกครั้ง
เศรษฐีหยิบแบงค์ร้อยยับๆขึ้นมา และยังขยำหนักกว่าเดิมเข้าไปอีก
เขาโยนมันลงพื้นอย่างแรง พร้อมถามเด็กว่า“ห นูยังอย ากได้มันอยู่มั้ย”
น้องพีซหันไปมองหน้าพ่อที่กำลังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก่อนหันกลับมาตอบว่า
“อย ากได้ครับลุงแดน” และต่อมาสิ่งที่ไม่คาดฝันครั้งที่สามมันได้เกิดขึ้นอีก
และครั้งนี้ มีเสียงดัง ทำเอาชายตกงานหน้าถอดสี คนในร้านอาหาร
รวมถึงคนที่เดินผ่านไปผ่านมา ได้หันมามองกันหมด เพราะเศรษฐี
ใช้เท้ากระหน่ำกระทืบเงิ นยับๆซ้ำแล้วซ้ำอีก และสักพักเขาก็หันมาถามเด็กอีกว่า
“พีซยังอย ากได้มันอยู่ไหมลูก” เด็กชายมองด้วยแววตาใสซื่อก่อนยิ้มและตอบกลับว่า
“อย ากได้ครับลุงแดน” เศรษฐียิ้มแล้วย่อตัวลงมาเท่าเด็กแล้วพูดว่า
“ห นูชนะเกมนี้แล้วนะ ลุงถามหน่อยสิทำไมห นูจึงอย ากได้แบงค์ร้อยใบนี้
มันสกปรกมากแล้วนะ” พีชตอบว่า“เพราะมันยังเป็นเงิ นไงครับลุง”
เด็กชายตอบเศรษฐีลูบหัวน้องพีซ ก่อนลุกขึ้นถามชายตกงานว่า“
นายน่ะได้อะไรจากเรื่องนี้บ้างล่ะ” ชายตกงานตอบ“เอ่อคือผม”
ชายคนนั้นยังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่หาย ได้เพียงคว้ามือลูกมากำไว้แน่น
เศรษฐีเอามือแตะบ่าชายตกงานเบาๆแล้วพูดว่า
“ใจเย็นๆนะเป็นพี่ก็ตกใจเหมือนกัน เดี๋ยวพี่เล่าเองนะ”
“ข้อคิดง่ายๆคือไม่ว่าเ งินนี้จะถูกกระทำอย่างไร น้องพีซก็ยังอย ากได้
เพราะว่าคุณค่าของมันไม่ได้หายไปไง” ชายตกงานเริ่มเข้าใจ
และสีหน้าเริ่มดีขึ้น“หมายความว่าที่พี่ชายทำคือ” “ใช่แล้วพี่กำลังให้น้องพีซ
ช่วยเตือนสตินายไงล่ะ”เศรษฐีกอดคอชายตกงาน
และชูเงิ นแบงค์ร้อยยับๆขึ้นมา แล้วพูดต่อว่า“บางทีชีวิตเราก็ถูกทอดทิ้ง
ถูกกระทำถูกขยำแล้วขยำอีก ผ่านมรสุมชีวิตมามาก จนเราต้องบอบช้ำ
ใช่มั้ยไอ้น้อง” เขามองหน้าชายตกงาน แล้วพูดไปว่านาย
“จำไว้นะชีวิตคนเรานั้น มันอาจมีช่วงตกต่ำ
แต่เราต้องไม่ลดคุณค่าของตัวเองนะ เพราะคนเราก็เหมือน
กับแบงค์ร้อยยับๆไง และพี่เชื่อว่าทุกคน มีสิ่งที่ดีอยู่ในตัว
แค่น้องสิ้นหวังเลย ไม่อย ากทำงานใหม่ๆ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น
แต่มันอยู่ที่น้องดูถูกคุณค่าของตัวเอง ฉะนั้นเนี่ยต่อไปนี้อย่าดูถูกตัวเอง
อีกนะน้องเพราะไม่งั้นชีวิตน้อง จะมีค่าน้อยกว่าเงิ นแบงค์ร้อยยับๆนี่ด้วยนะ”
ได้ยินดังนั้นชายตกงาน รู้สึกมีกำลังใจเขา ยกแขนเสื้อขึ้นมา
เช็ดน้ำตาเขาจดจำคำสอนของเศรษฐี คนนี้ตลอดไปไม่มีวันลืม
ขอบคุณ คิดกลับด้าน
