ในปัจจุบันนี้นะน่าเป็นห่วง นั่นก็เพราะว่าเมื่อคนอินเดีย เวียดนาม จีนอพยพมาไทย
และอีกอย่างคือกลับได้ดีซะด้วย แต่คนไทยคงเป็นลูกจ้างอยู่เหมือนเดิม ไม่ไปไหนเลย
เมื่อ 100 ปีก่อน : คนจีนหนีความย ากจน อดอย ากมาเมืองไทย
แบบเสื่อผืนหมอนใบ เป็นกุลีแบกข้าวสาร ลากรถฯลฯคนไทยดูถูก
เรียก“ไอ้เจ็ก”แต่คนจีนขยัน ไม่เกี่ยงงาน อย ากเป็นเจ้าของกิจการ
อย ากเป็นพ่อค้าและคนไทยนี่แหละ ชอบสบายอย ากเป็นเจ้าคนนายคน
รับราชการมียศมีสีมีเกียรติ จนมาถึงวันนี้ คนจีนร่ำรวย เป็นเจ้าของกิจการเยอะแยะ
(คนไทยเป็นลูกจ้างและเป็นลูกหนี้คนจีน)
50 ปีก่อนคนอินเดีย: คนบังคลาเทศ หนีความย ากจนมาที่เมืองไทย
เป็นคนข ายนมแพะ เป็นย ามขา ยถั่ว คนไทยดูถูกเรียก“ไอ้บัง”
คนอินเดียนั้นขยันเจียมเนื้อเจียมตัว ประหยัดออมอดทน
ไม่ยอมเสียเปรียบ จนวันนี้คนอินเดีย เป็นเจ้าของกิจการมากมายในไทย
ทั้งร้านเจ้าของโรงงาน ข ายผ้า (คนไทยเป็นลูกจ้าง และเป็นลูกหนี้คนอินเดีย)
และ 30 ปี ก่อนคนเวียตนาม: อพยพมาไทย นั่นเพราะหนีสงครามมาเมืองไทย
มาเป็นลูกจ้าง ทำประมงซ่อมรถ ทำนา คนไทยดูถูกเรียก“ไอ้แกว”
จนวันนี้เมืองไทย โดยเฉพาะทางอีสาน และภาคตะวันออก
คนเวียตนาม เป็นเจ้าของกิจการมากมาย ส่วนคนไทยน่ะเหรอ
เป็นลูกจ้างเขาตามเคย วันนี้คนเขมร ลาวพม่า เข้ามาไทย
ทั้งถูกต้องทั้งไม่ถูกต้องเพราะAEC เปิด รับค่าแรง 300 บาท
เข้ามาเป็นคนรับใช้ในบ้าน พนักงานโรงแรม เด็กปั้ม คนงานก่อสร้าง
คนไทยดูถูกเรียก“ไอ้เขมร”สิ่งที่น่าเป็นห่วงในอนาคต คืออีก 20 ปีข้างหน้า
ชนชาติต่างๆ ที่อพยพเข้าม เขาคงเป็นเจ้าของกิจการกันหมด
เหมือนที่เคยเกิดขึ้นกับคนจีน คนเวียดนาม คนอินเดีย
และคนไทยก็คงกลับมาเป็นลูกจ้าง คนเขมร คนพม่า คนลาว
นี่คือคนไทยแท้ๆนะ ทำไมกันคนไทยมีความรู้ มีฝีมือแรงงานที่ดี
แต่ไม่สร้างโอกาสไม่สร้างงานให้มีคุณค่าเลยล่ะงานหนักหน่อย
ท้อออกงาน เหนื่อยหน่อยบ่นงานมากหน่อย บอกค่าจ้างถูก
ไม่คุ้มลาออก น่าเป็นห่วง คนไทยที่รักสนุกไม่อดทน
ไม่พึ่งพาตัวเอง รักสบายชอบหรูหรา เลี้ยงลูกไม่รู้จักโต
เส พติ ดวัตถุนิยม ข ายที่ดินปู่ย่า ตา ย ายกิน
ขออย่าให้เป็นเช่นนี้เลย เรามีฝีมือ มีทักษะดี
ไหวพริบดี ฉลาดเอาตัวรอดเก่งเราจงนำมัน
ออกมาใช้ ให้เกิดประโยชน์ดีกว่า รักกันไว้เถิด
คนไทยอย่าให้ อีก 20 ปีข้างหน้า ต้องเป็นลูกจ้าง
หรือต้องเป็นลูกหนี้ต่างชาติในAECเลย..
เรียบเรียงคิดกลับด้าน
ขอบคุณบทความ ขอบใจนะ
