อย่าเป็นคนที่รู้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องของตัวเอง อย่าเป็นคนที่รู้ทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องจริง
ในขณะที่เราเปิดเพจดูว่า ร่างทรงนั้นของจริงไหม เพื่อนเรากำลังโพสต์ข ายกระเป๋า
ที่รับมาจากตลาดได้ 2 ใบ กำไร 400 ในขณะที่เรานั่งจิบเบียร์ เชียร์บอลหลังเลิกงาน
เพื่อนที่ทำงานไปเปิดแผงขา ยเสื้อผ้าที่ตลาดนัด 5 ทุ่มเราขับรถออกไปซื้อมาดื่มเพิ่ม
โดนด่านไป 5 พัน 5ทุ่ม เพื่อนเก็บแผงกลับบ้าน ได้กำไรจากข ายเสื้อผ้า 1,500
ในขณะที่เราเฝ้าลุ้นว่า ใครเป็นฆ าตกรเป็นคนร้ าย เพื่อนได้ทำงานที่หัวหน้ามอบหมายเสร็จแล้ว
ในขณะที่เรากำลังพิมพ์เถียงทะเลาะกับใครก็ไม่รู้ในเพจ เพราะความคิดเห็นไม่ตรงกัน
ที่เถียงไปแค่อย ากจะเอาชนะ เพื่อนพิมพ์ตอบลูกค้า ที่สั่งซื้อของในแชท เฟสได้กำไรมา 3,000
ในขณะที่เราพิมพ์บ่นลงในเฟสว่า ค่าครองชีพแพง เพื่อนพิมพ์ลงกลุ่ม ซื้อข ายรองเท้าผ้าใบมือสอง
โพสต์ข ายแป็บเดียวกำไร 200 บาท ในขณะที่เราตามแสดงความคิดเห็นทุกประเด็นในเพจต่างๆ
เพื่อนเราเปิดเพจข ายของ เพื่อสร้างช่องทางการตลาดเพิ่ม
ในวันที่เงิ นเดือนออก เราไปกินร้านบุฟเฟ่ปิ้งย่างสุดหรูในห้าง กลางเดือนกินข้าวแกงข้างทาง ปลายเดือนมา
ก็มาม่าย าวๆ ขณะที่เพื่อนเอาเงิ นมาเก็บออม ศึกษาช่องทางการลงทุนเพิ่ม กินข้าวแกง ข้างทางตลอดเดือน
เลยได้รับสารอาหารครบถ้วนตลอดเดือน ทำให้สมองพัฒนาและปลอดโปร่ง พอที่จะคิดไอเดียดีๆออก
ในขณะที่เราเอาแต่บ่นว่า ทำไมเ งินไม่พอใช้ นี่เ งินเดือนหรือเงิ นทอน เพื่อนคนนั้นกำลังเอาเงิ น
จากการทำงานเสริม เดือนนี้ 20,000 เข้าบัญชี ทีนี้รู้เรื่องของตัวเองมากกว่าเรื่องของคนอื่นหรือยัง?
รู้หรือยังว่าทำไมเรายังจนอยู่ เพราะเราทำตัวเราเองทั้งนั้นแหละ เพื่อนคนนั้น มันก็ไม่ได้เก่งกว่าเราหรอก
แต่เราต่างหากที่ทำตัวเองกระจอก แล้วก็มัวแต่โทษคนอื่น โทษเกิดมาจน โทษโชคชะตา โทษนายจ้าง
โทษทุกคนยกเว้นโทษตัวเอง พอเพื่อนเลื่อนตำแหน่ง ก็หาว่า“เลียนาย” พอเพื่อนได้ขึ้นเป็นหัวหน้า
ก็หาว่า“ทิ้งเพื่อน”เพื่อนชวนไปข ายของตลาดนัด “บอกไม่ว่าง” ไม่ว่างหรอ? เพื่อนแนะนำให้ขา ยออนไลน์
“บอกไม่มีเงิ นทุน” สุดท้ายคุณภาพชีวิตของทั้งสองคน ก็ค่อยๆห่างกันออกไป คนหนึ่งมีชีวิตที่ดีขึ้น
ไปมีสังคมใหม่ๆที่แวดล้อมไปด้วย “คนขยันทำมาหากิน”อีกคนเอาแต่โทษโชคชะตาฟ้าดิน
“โทษว่าเพื่อนได้ดีแล้วทิ้งกัน” เราเสียเวลาไปกับเรื่องที่ไม่มีประโยชน์ ชีวิตเราจึงไม่มีอะไรดี
และไม่มีประโยชน์อะไร คนล้มเหลวทำแต่เรื่อง ไม่มีประโยชน์ก็เลยหาประโยชน์อะไรไม่ได้
คนล้มเหลวคิดแต่เรื่องไม่ได้เ งิน ชีวิตก็เลยไม่มีเงิ น คนล้มเหลวมีแต่เรื่องใช้เงิ น แต่ไม่คิดหาเงิ นเพิ่ม
ก็เลยขัดสนอยู่อย่างนั้น นั่งก้มหน้าอ่ านแต่ดราม่า เงยหน้ามาอีกที เพื่อนเป็นผู้จัดการแล้ว
นั่งก้มหน้ายุ่งแต่เรื่องชาวบ้าน เงยหน้ามาอีกที่ เพื่อนเปิดกิจการเป็นของตัวเองไปแล้ว
ก้มหน้านั่งเถียงกับทุกคนที่ไม่เห็นด้วย กับตัวเองระวังว่า….เงยหน้าขึ้นมา
จะถูกไล่ออกเชื่อผมเถอะว่า…ไม่มีอะไรเจ็บปวด เท่ากับการที่อายุ 40-50
เพื่อนมีหน้าที่การงานที่มั่นคง ดูแลซัพพอร์ตครอบครัวได้หมด แต่เรายังอยู่ที่เดิม
อย ากมีชีวิตแบบไหนเลือกเอาเองตัวใครตัวมันอยู่แล้ว
ขอขอบคุณคุณ สิริทัศน์สมเสงี่ยม
